Ντίνα Νικολάου, σε μία συνέντευξη εφ' όλης της ύλης, μιλά για την καταγωγή της, την επιτυχία του "Εvi Evane και εξηγεί γιατί η γαστρονομία είναι εθνική υπόθεση.
H.A: Με ποιες Ελληνικές γεύσεις και αρώματα μεγαλώσατε?
Ντίνα Νικολάου: Σίγουρα έχετε διαβάσει και άλλες συνεντεύξεις μου. Είμαι γέννημα-θρέμμα της επαρχίας, μίας αγροτικής οικογένειας. Οπότε είχα αυτή την τύχη. Τώρα πλέον ξέρω ότι ήταν πολύ μεγάλη τύχη γιατί μου έδωσε και μία ώθηση βοηθώντας με πάρα πολύ στο να εξελιχθώ στο συγκεκριμένο επάγγελμα της μαγειρικής, της κουζίνας, της γαστρονομίας.
Είναι πάρα πολύ μεγάλο όφελος τελικά.
Είναι πάρα πολύ μεγάλη "προίκα" να έχεις μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που όλοι μαγειρεύουν, οι άνθρωποι που είναι γύρω σου, η οικογένειά σου και το έχουν επί πολλού το να συγκεντρώνονται γύρω από το τραπέζι.
Όλα τα γεγονότα να περνάνε, οι εποχές και οι γιορτές γύρω από το εθιμοτυπικό του τραπεζιού έτσι;
Από την άλλη πλευρά, για μένα τα προϊόντα δεν έκρυβαν μυστικά. Ήξερα πολύ καλά τι σημαίνει μία ώριμη Αυγουστιάτικη ντομάτα και τι σημαίνει αυτό γευστικά. Ήξερα πολύ καλά ότι κάθε εποχή έχει τα δικά της καλούδια και ήταν νόμος απαράβατος. Δεν το προσπερνάγαμε αυτό.
Ήταν αυτό το καλό της αγροτικής οικογένειας που δε σου λείπει τίποτα, αλλά δεν σου περισσεύει και τίποτα. Οπότε αυτόματα γίνεται μία πολύ μεγάλη οικονομία υλικών, ενέργειας, τρόπου, επικοινωνίας.
Όλο αυτό μαθαίνεις να το χειρίζεσαι από πολύ μικρός.
Κατάγομαι από την Κυρτώνη, στο νομό Φθιώτιδας, της επαρχίας Λοκρίδος.Εκεί είμαστε σε υψόμετρο βέβαια αλλά είναι ένα κεφαλοχώρι, στο οποίο ανήκει, ας πούμε, ο κάμπος της Κωπαΐδας. Οπότε υπήρχε άνεση γιατί όλοι είχαμε τα χωράφια μας και καλλιεργούσαμε. Τότε που εγώ ήμουν μικρή οι κάτοικοι ήταν καπνοπαραγωγοί. Τώρα πια δεν είναι. Ασχολούνται με άλλες καλλιέργειες.
Ο καθένας διέθετε τα δικά του μποστάνια , τα δικά του ζωντανά, όλα εκείνα τα αγαθά, τις οικογενειακές σχέσεις και τις αναμνήσεις.
Γνώριζες πολύ καλά τη σημασία των Χριστουγέννων. Ότι απλόχερα σου έδινε η γη το χρησιμοποιούσες.
Αντιλαμβανόσουν τη σημασία της ιδίας παραγωγής. Για παράδειγμα, το γάλα από τα αρνάκια, από τις κατσίκες το χρησιμοποιούσες και έφτιαχνες χυλοπίτες, τραχανά. Μάθαινες πολλά...
Από την παιδική μου ηλικία ήδη, αντιλαμβανόμουν την αλλαγή των εποχών μέσω των γεύσεων που κάθε φορά ετοιμάζαμε.
Όταν έβλεπα και ετοίμαζε η μαμά τραχανά και χυλοπίτες σκεφτόμουν: Ωχ, ανοίγουν τα σχολεία!
Ήμουν 6-7 χρονών και λέω τώρα... ήταν τέλη Αυγούστου.
Δεν ήξερα ακριβώς τι σημαίνει όλο αυτό, αλλά ένιωθα ότι... γνώριζα τις εποχές μέσα από τις παρασκευές και από το κελάρι που γεμίζαμε.
Τι θέλω να πω? Θεωρώ ότι για εμάς όλα αυτά είναι πλούτος.
Μπορεί όταν ήμασταν μικρoί να μην το κατανοούσαμε, αλλά η κατανομή εργασίας, το γεγονός ότι δουλεύαμε πάντα από παιδιά, ότι ξέραμε να εκτιμήσουμε και να γευτούμε το καλό προϊόν χωρίς τότε να το καταλάβουμε, αλλά τώρα που μεγαλώσαμε, καταλάβαμε τι σημαίνει να αναγνωρίζεις το ποιοτικό προϊόν.
Όλα αυτά ήταν για μένα ο πλούτος, οι γεύσεις, τα αρώματα που με βοήθησαν να αποκτήσω γενικά αισθητική και ποιότητα σε όλο αυτό που αναζητούσα κατόπιν στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία.
Η.Α: Τι είναι αυτό που λείπει από τα ταξίδια σας στο εξωτερικό και σας θυμίζει την Ελλάδα?
Nτίνα Νικολάου:Έχω καταφέρει, ευγνωμονώ τη ζωή για αυτό, αρκετά τα τελευταία 15 χρόνια. Στην ηλικία των 22 ετών και μέχρι πριν από 15 χρόνια ζούσα στο Παρίσι. Οπότε ξεκίνησα πλέον και επέστρεψα...
Ήμουν στην Ελλάδα όταν ξεκίνησα τις τηλεοπτικές εκπομπές. Αυτό το ατελείωτο πήγαινε-έλα. Επαγγελματικά πάντα, δραστηριοποιούμαι μαζί με την αδερφή μου και την οικογένειά της στο Παρίσι με το"Εvi Evane“.
Η Ελλάδα δεν προλαβαίνει να μου λείψει. Καταρχήν, πάντοτε "κουβαλάω" την Ελλάδα μαζί μου.Όπου και να πάω, είμαι στο Παρίσι στο"Εvi Evane". Όλο αυτό είναι Ελλάδα έτσι; Επικοινωνώ την Ελλάδα, αναπαράγω την Ελλάδα με τα προϊόντα της, τις τοπικές κουζίνες.
Ντίνα Νικολάου, σε μία συνέντευξη εφ' όλης της ύλης, μιλά για την καταγωγή της, την επιτυχία του "Εvi Evane και εξηγεί γιατί η γαστρονομία είναι εθνική υπόθεση. 
Καταρχήν είναι(σ.σ: η Ελλάδα) παρούσα σε όλα τα φεστιβάλ ανά τον κόσμο, η Ελλάδα δεν το ξέρει, αλλά εγώ εκπροσωπώ την Ελλάδα.
Και όπου πάω, πρώτα λένε: A, Dina, η Ελληνίδα(Α! Να η Ντίνα, η Ελληνίδα) Και μετά λένε: E, Dina, που είσαι?
Yπάρχει εθνική υπερηφάνεια σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που ζουν εκτός Ελλάδα,η οποία είναι πολύ χαρακτηριστική και πάρα πολύ δυνατή.
Mπορεί στη χώρα μας κάποια στιγμή να μιζεριάζουμε και να μας φταίνε κάποια πράγματα,είναι απόλυτα λογικό.
Όταν βρεθείς εκτός Ελλάδας, όποιος τολμήσει και σου θίξει τα "κακώς κείμενα" της Ελλάδας, θυμώνεις. Αντιδράς! Υπερασπίζεσαι τη χώρα σου,έτσι;
Την Ελλάδα την κουβαλάω. Δεν προλαβαίνει να μου λείψει, δεν προλαβαίνει. Ύστερα έχω κάνει και τόσα ταξίδια στην Ελλάδα. Μόνο κατά την περίοδο της καραντίνας απείχα αναγκαστικά και κατάλαβα ότι όλο αυτό που είχα χτίσει ήταν η απόλυτη επιθυμία μου γιατί δεν μπορούσα να ζήσω αλλιώς.
Γιατί ξέρεις όταν το έχεις λες μα τι κούραση είναι αυτή! Περνάω τη ζωή μου σε ένα αεροπλάνο. Τι είναι αυτό? Είναι μία τρέλα να το διαχειριστείς. Καριέρα στο Παρίσι, καριέρα στην Ελλάδα, καριέρα παραπέρα. Δεν είναι απλό.Δεν μου αρέσουν οι πρόχειρες δουλειές. Θέλω ό,τι κάνω να το κάνω. Να είναι ωραίο, να έχει απήχηση, να το δει ο κόσμος.
Οπότε έπρεπε όλο αυτό να το οργανώσω, να τα καταφέρω. Αλλά κατάλαβα ότι το είχα φτιάξει στα μέτρα μου. Τώρα με την καραντίνα το κατάλαβα. Οπότε αυτή είναι η ζωή που ήθελα να κάνω.Αυτό είμαι.
Και τώρα βρίσκομαι σε μία φάση για την προώθηση της Ελληνικής γαστρονομίας, η οποία περιλαμβάνει τον γαστρονομικό τουρισμό και άλλα πολλά. Θα τα αναλύσουμε την επόμενη φορά.
Οπότε δε μου λείπει τίποτα γιατί δεν προλαβαίνει να μου λείψει τίποτα. Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Γαλλία. Τίποτε απολύτως. Είμαι σε μία συνεχή αδιάκοπη κίνηση.
Who is Who
- Η Ντίνα Νικολάου σπούδασε τη μαγειρική τέχνη στα "Gordon Bleu” , “Ritz Escoffier“, “Allain Ducasse formation“, “Lenotre”
- Το εστιατόριό της, "Εvi Evane, αναγνωρίστηκε από τον οδηγό Publo Paris ως το "Καλύτερο εστιατόριο με διεθνή κουζίνα στο Παρίσι".
- Έχει εκδόσει πολυάριθμα βιβλία, είναι παρουσιάστρια τηλεοπτικών εκπομπών μαγειρικής στην Ελλάδα και στη Γαλλία και είναι Πρέσβειρα με Ελληνικής γαστρονομίας παγκοσμίως.
Η.Α: Πως βλέπετε το μέλλον της Ελληνικής γαστρονομίας σε 5 έτη?
Ντίνα Νικολάου: Κοιτάξτε έχουν γίνει διάφορα, γίνονται διάφορα πράγματα.
Θα σας πω τι γίνεται με την Ελληνική γαστρονομία.
Επειδή νιώθουν κάποιοι ξαφνικά ότι ανακάλυψαν, ότι εδώ υπάρχει "μέλι" και μπορεί ο καθένας να βάλει το το χέρι του στο μέλι.
Ποτέ όμως δεν κατάλαβαν ότι για να γίνει το μέλι, δούλεψαν κάποιες μέλισσες πάρα πολύ σκληρά και ανέπτυξαν μία άλλη σχέση με το μέλι.
Το να πάει κάποιος, να «τσαλαβουτήσει» και να ανακατέψει το μέλι για ίδιον όφελος...
Αυτό προυποθέτει να διαθέτεις βαθιά γνώση της γαστρονομίας, απέραντο σεβασμό και να ξέρεις ακριβώς τι σημαίνει αυτό και πού μπορεί να σε φτάσει. Και πoια μας "συμφέρει" ως Ελλάδα, ως Έλληνες να είναι η επόμενη ημέρα της γαστρονομίας, της Ελληνικής γαστρονομίας!
Είχα την τύχη να έχω "μαθητεύσει" σε μία χώρα όπως είναι η Γαλλία, μία πρωτοποριακή χώρα. Πολλές φορές λέω το εξής:" Παιδιά, δεν χρειάζεται να ανακαλύψετε την πυρίτιδα. Μιμηθείτε τους Ιταλούς και τους Γάλλους".
Θυμάμαι όταν πλήρωνα υπέρβαρο για να πάρω μαζί μου Ελληνικά προϊόντα στα μαθήματα Ελληνικής κουζίνας που δίδασκα. Τότε, με έλεγαν τρελή και όχι μόνο βοήθεια δεν είχα, αλλά με αποκαλούσαν και γραφική.
Τώρα ξαφνικά όλοι συζητούν για γαστρονομία,για τον γαστρονομικό τουρισμό.
Ξέρω ότι επεκτείνεται σε πάρα πολλούς τομείς. Εξάλλου, όλοι γνωρίζουμε ότι ο τουρισμός είναι η "βαριά βιομηχανία" της χώρας μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι μπορούν να τα κάνουν όλα.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, σεβασμός και μεθοδική εργασία από όλους. Να κρατήσουμε ό,τι καλό έχει γίνει- γιατί έχουν γίνει καλά πράγματα - και όλα τα άλλα να ενταχθούν σε έναν εθνικό σχεδιασμό, σε μία εθνική στρατηγική έτσι ώστε να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε.
Να αφήσουμε στην άκρη τον εγωκεντρισμό. Απαιτείται βαθιά γνώση και σοβαρότητα.
Νομίζω ότι πρέπει να ξεπεράσουμε τον εγωισμό μας. Όταν για παράδειγμα μπαίνει ο εγωισμός στη μέση, ότι εγώ μπορώ να είμαι καλύτερος από τον άλλον σε ένα κομμάτι, αυτομάτως ακυρώνει τα πάντα και προσπαθώ να φανώ εγώ. Να μπω εγώ μπροστά. Τα έχω όμως τα προσόντα; Μπορώ να το κάνω;
Πάντα λέω ότι από το αποτέλεσμα θα κριθούμε έτσι; Όλα τα άλλα είναι μόνο λόγια. Τι έχεις κάνει, τι κάνεις; Τι έχεις προσφέρεις; Τι προσφέρεις;
Τώρα το καταλαβαίνω ότι όλοι κοιτάνε το ιδιωτικό τους συμφέρον, είναι λογικό, είναι ανθρώπινο.
Αλλά μπορείς το προσωπικό σου συμφέρον να το εναρμονίσεις στο εθνικό συμφέρον καθότι θα είναι καλύτερα για σένα, θα κάνεις πιο καλά τη δουλειά σου.
Χρειάζεται γνώση, εμπειρία, να έχεις ταξιδέψει στο εξωτερικό ώστε να καταλάβεις τι γίνεται. Δεν χρειάζονται άνθρωποι, οι οποίοι ξαφνικά έγιναν προφήτες εντός 2 χρόνων. Χρειάζεται σοβαρότητα.
Σαφώς, η Ελληνική γαστρονομία έχει μέλλον, ασυζητητί. Πώς θα ήταν δυνατόν να πω κάτι άλλο; Τη στιγμή που θα ακύρωνε όλα αυτά τα χρόνια που έχω δουλέψει σκληρά και όλα αυτά που κάνω κι όλα αυτά που έχω στα σκαριά.
Τι; Οδεύουμε στο να αναστήσουμε πράγματα. Όχι να μεμψιμοιρήσουμε. Προσωπικά, έχω την τάση να είμαι αισιόδοξη, να μην γκρινιάζω και να προχωράω.Έχω τόσα πολλά πράγματα να κάνω που δεν έχω χρόνο να κοιτάξω πίσω. Οπότε προχωράμε.
Σαφώς, η Ελληνική γαστρονομία έχει μέλλον, ασυζητητί. Πώς θα ήταν δυνατόν να πω κάτι άλλο; Τη στιγμή που θα ακύρωνε όλα αυτά τα χρόνια που έχω δουλέψει σκληρά και όλα αυτά που κάνω κι όλα αυτά που έχω στα σκαριά.
H.A: Τι θεωρείτε πιο σημαντικό? Την καταξίωση ενός Σεφ μέσω βραβείων(Michelin, Gault Millau, Χρυσοί Σκούφοι, Βραβείο Ελληνικής Κουζίνας) ή μέσω του βαθμού ικανοποίησης καθημερινά όλων αυτών που γεύονται τη μαγειρική του?
Ντίνα Νικολάου: Το πιο σημαντικό σαφώς είναι ο πελάτης σου ,ο οποίος γίνεται φίλος. Φίλος της δουλειάς σου, φίλος του χώρου σου, φίλος του οράματός σου.
Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να γεμίζεις τον χώρο σου κάθε μέρα, να είναι ευχαριστημένοι, να χαμογελάνε, να τρώνε, να χαίρονται. Οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί να το αισθάνονται, να το ζουν, να είναι ευχαριστημένοι. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Τώρα το αν αυτό μπορεί να αποκωδικοποιηθεί, ή να δωθεί ένα όνομα ή ακόμη και να λάβει ένα βραβείο, είναι καλό. Δεν είναι κακό.
Αρκεί όλα αυτά τα βραβεία να διέπονται από λογική, διαφάνεια και αξιοκρατία.
Το να πληρώσω, ας πούμε 300-500 ευρώ για να με εντάξουν σε έναν οδηγό, όπου δεν ήρθε κανείς να δοκιμάσει τα πιάτα μου, απλά και μόνο για να συνεχίσει αυτός ο οδηγός να υπάρχει. Δεν ξέρω πραγματικά τι νόημα έχει.
Υπάρχουν μόνο 2 οδηγοί παγκοσμίως. Αυτός του Michelin και του Gault Millau.
Αυτό που είναι σημαντικό και μας ενδιαφέρει είναι να σφύζουν από ζωή οι επιχειρήσεις , να είναι οι πελάτες μας ευχαριστημένοι επαναλαμβάνοντας τις επισκέψεις τους.
Να είναι ευχαριστημένοι και κάθε φορά να βλέπουν ότι γινόμαστε καλύτεροι. Με τον τρόπο αυτό δεν θα μας βαρεθούν ποτέ. Αυτή είναι η επιτυχία ενός χώρου εστίασης και μόνο. Όλα τα άλλα είναι απλά για εσωτερική κατανάλωση.
H.A: Ποιο πιάτο με συνοδεία Ελληνικού οίνου θα απολάμβαναν οι επισκέπτες στο σπίτι σας?
Ντίνα Νικολάου: Με την ίδια λογική όπως κάνω ακριβώς και στο εστιατόριο. Το "Evi Evane" είναι το σπίτι μου.Σε συνεργασία με τη Μαρία αλλάξαμε τα δεδομένα.Ξεκινώντας 16 χρόνια πριν δημιουργήσαμε το "Evi Evane".
Προσπαθήσαμε με πολύ κόπο να αποτινάξουμε τη ρετσινιά της Ελληνικής κουζίνας που το τότε σύνθημά της ήταν λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου. Τότε έκανε θραύση το Greek kamaki.
Με χορούς και σπάσιμο πιάτων προσπαθούσαν τα εστιατόρια να προσελκύσουν πελατεία μόνο και μόνο για να φάνε σουβλάκι.
Περιγράφω μία κατάσταση που καταφέραμε να αλλάξουμε. Ιδρώσαμε, πολεμήσαμε, ματώσαμε. Δεν ήταν εύκολα. Καταφέραμε και φέραμε μία πνοή αλλαγής , ανοίξαμε τους δρόμους και για άλλους που κάνουν πολύ καλά και εισπράττουν όλο αυτό.
Κάποιοι όμως ίδρωσαν ανοίγοντας τον δρόμο προς την πρόοδο. Δεν ήταν εύκολο. Χαίρομαι πάρα πολύ που συγκαταλέγομαι σε αυτούς και εν τέλει που οι προσπάθειές μας ευοδώθηκαν.
Δεν διαθέτουμε πια απλά μία Ελληνική κουζίνα με τουριστικό χαρακτήρα αλλά ούτε και μία κουζίνα με καλοκαιρινό στυλ. Διαθέτουμε δομή, ιστορία, παρελθόν και το αποδείξαμε.
Το κατέδειξα στα φεστιβάλ, σε Γαλλικά τηλεοπτικά μέσα, σε αφιερώματα περιοδικών, στα μεγαλύτερα Γαλλικά γαστρονομικά περιοδικά, το έδειξα σε όλο τον κόσμο.
Από σημαντικούς γερουσιαστές μέχρι τους Γάλλους, που μας επισκέπτονται και προσκυνούν καθότι όντας ένα μικρό bistrot, το Εvi Evane, στοχεύει στην ανάδειξη των Ελληνικά προϊόντων.
Ελληνική κουζίνα δίχως ελληνικά προϊόντα δεν υφίσταται.
Τιμούμε τα ελληνικά προϊόντα, την τοπική κουζίνα. Στο μενού μας γράφουμε αρνάκι όπως ακριβώς μαγειρεύεται στη Μεσσηνία,καλτσούνια όπως παρασκευάζονται στην Κρήτη.
Αυτομάτως κάθε συνταγή αποκτά ταυτότητα, αφηγείται μία ιστορία. Συνδέεται το προϊόν με τις συνήθειες, τον τόπο.
Το Evi Evane δεν είναι απλά ένα εστιατόριο που θα έρθει κάποιος απλά να φάει. Είμαστε μία μικρή γαστρονομική πρεσβεία της χώρας μας. Έτσι πρέπει να είναι όλα τα εστιατόρια
Αυτός ήταν και ο μεγάλος μου ο ρόλος στην ομάδα εργασίας για τον γαστρονομικό τουρισμό. Συστάθηκε μία ομάδα 10 ατόμων που εργάστηκαν αμισθί, εθελοντικά επί διάστημα 9 μηνών. Κάτι εξαιρετικά σημαντικό!
Κατόπιν επιλογής του Υπουργού Τουρισμού, Χάρη Θεοχάρη, υποβάλλαμε προς διαβούλευση φάκελο προτάσεων για τον γαστρονομικό τουρισμό με στόχο τη δημιουργία ενός εθνικού φορέα γαστρονομικού τουρισμού.
Προσωπικός μου στόχος ήταν η υιοθέτηση κοινής γραμμής στην εξωτερική γαστρονομική διπλωματία, πάρα πολύ σημαντική, ενδυναμώνοντας τα Ελληνικά εστιατόρια στο εξωτερικό και να γίνουν καλύτερα.
Πρέπει να τους εκπαιδεύσουμε, να τους ενημερώσουμε,να εντρυφήσουν στη χρήση των Ελληνικών προϊόντων. Γίνεται δουλειά εκεί, δεν πρέπει να το αφήσουμε αυτό. Όλοι εκπαιδεύονται, αλλά πρέπει να γίνει συνειδητά. Με εθνικό σχεδιασμό.
Στην "Εvi Evane, οι πελάτες μας θα απολαύσουν ένα πολύ ωραίο αρνάκι λεμονάτο. Θεωρώ ότι τα λεμονάτα και τα λαδερά φαγητά που μαγειρεύουμε κουβαλάνε μία πολύ μεγάλη ιστορία.
Εκτός αυτού, οι πελάτες μας θα γευτούν ένα οποιοδήποτε λαδερό με μία πιο σύγχρονη τεχνική, ώστε να μην είναι πολύ λιπαρό.
Η Ελλάδα είναι η κατεξοχήν χώρα με τρομερά νόστιμη και πλούσια vegan κουζίνα. Θα συνοδεύσουμε όλα τα Ελληνικά πιάτα με Ελληνικά κρασιά.
Οι Γάλλοι λάτρεψαν το Ασύρτικο,ξέρουν πολύ καλά τη Μαλαγουζιά αλλά και Μοσχοφίλερο, Σαββατιανό, μέχρι τη νέα γενιά της ρετσίνας.
Η ρετσίνα έχει μία νέα γενιά που είναι εκπληκτική και πρέπει να την προβάλλουμε, κάτι που κάνουμε. Aγιωργίτικο το λατρεύουν οι Γάλλοι. Ακόμη και το ξινόμαυρου, μία από τις πιο δύσκολες ποικιλίες, ακόμα και αυτό λάτρεψαν!
Στην περίπτωση αυτή πρέπει να τους το προτείνεις με το σωστό φαγητό αλλιώς πέφτεις σε λάθη. Άρα λοιπόν το κρασί πάει μαζί με το φαγητό μας. Το ελληνικό κρασί με τον Ελληνικό τόπο... την τοπική συνταγή με τη χρήση και άλλων Ελληνικών προϊόντων. Αυτό είναι το τρίπτυχο, αλλιώς δεν υφίσταται.
H.A: Θεωρείτε πιο εύκολα "διαχειρίσιμη" την επαγγελματική συνύπαρξη μεταξύ 2 ανδρών ή 1 άνδρα και 1 γυναίκας στην κουζίνα?
Ντίνα Νικολάου: Κοιτάξτε, όχι μόνο το έχω ακούσει αλλά το έχω βιώσει και εγώ η ίδια.
Είχα την τύχη από πολύ νωρίς στην καριέρα μου να έχω το δικό μου εστιατόριο και τη δική μου κουζίνα και κατά κάποιον τρόπο να επιβάλλω τους δικούς μου κανόνες. Άρα συμπεριφορές τέτοιου είδους που σαφώς παρατηρούσα, τις ξέκοβα από την αρχή.
Δυστυχώς βλέπω μία νέα γενιά ανδρών, οι οποίοι... είναι αγόρια που τους λείπει η παιδεία και εισέρχονται απευθείας σε αυτό το χάος, στον εγωκεντρισμό του MasterChef και του Instagram και του φαίνεσθαι.Δεν μπορούν να κατανοήσουν πολλά πράγματα. Είναι ανυπόμονοι, είναι αγενείς, δεν έχουν τρόπους, δεν έχουν παιδεία να σταθούν.
Η κουζίνα είναι μία πολύ σοβαρή εργασία, πολύ ανταγωνιστική και χρειάζεται έξυπνους ανθρώπους, με ανοιχτά μυαλά. Χρειάζεται ανθρώπους φιλοπερίεργους, κοσμοπολίτες, ανθρώπους με αγάπη για τις άλλες εθνικές κουζίνες.Ανθρώπους που θα κατανοούν, θα συνδέουν τη συνταγή με την παράδοση και τις αναμνήσεις. Να καταλαβαίνουν τις ανθρώπινες ανάγκες και να μπορούν να τις αξιολογούν. Δυστυχώς, δεν υπάρχει αυτό το επίπεδο επαγγελματιών.
Συζητάμε για παιδιά που με το ζόρι έχουν ολοκληρώσει τις λυκειακές τους σπουδές και ξαφνικά βρέθηκαν στο MasterChef.
Νιώθουν πολύ θυμό, οργή και ανυπομονησία. Τα συναισθήματα αυτά δεν έχουν θέση σε μία επαγγελματική κουζίνα. Αλλά για να φωτογραφηθούμε στο Instagram.
Υπάρχει έλλειψη σεβασμού! Τα social media έκαναν μεγάλο καλό παράλληλα όμως έκαναν και πολύ μεγάλο κακό. Έρχονται να ισοπεδώσουν τα πάντα! Έναν άνθρωπο με 25 χρόνια καριέρα, που έχει φοιτήσει στα καλύτερα σχολεία,με σημαντικά και άξια σεβασμού γαστρονομικά σεμινάρια στη φαρέτρα του.
Μπορούν στην Ελλάδα κάποιες διαφημιστικές εταιρείες να καλέσουν έναν Chef σε ένα event όπου θα συμμετέχει μια blogger, έστω πρώην ταμίας στο Σκλαβενίτη και φέτος να δηλώνει Food blogger και να παρουσιαστούν ισότιμα.
Με λίγα λόγια, δεν καταλαβαίνουν, δεν υπάρχει παιδεία που θα τους επιτρέψει να κατανοήσουν τόσο την ποιότητα των ανθρώπων, όσο και το τι πρέπει να ζητήσουν από τον κάθε άνθρωπο.
O Food blogger έχει το ρόλο του, αλλά παιδιά δεν τα ανακατεύουμε όλα. Γίνεται αυτό το πράγμα? Πρέπει να το κατανοήσουμε επιτέλους!
Για μένα το μεγαλύτερο πρόβλημα προέρχεται από εκεί. Έλλειψη Παιδείας, Έλλειψη Παιδείας. Πραγματικά!
Οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα εξουσίας. Επιθυμούν να εξουσιάσουν γρήγορα. Δεν διαθέτουν ιδανικά, δεν έχουν όραμα. Το μόνο που σκέφτονται είναι πώς θα ξεχωρίσουν γρήγορα για να συμμετάσχουν στο MasterChef και να προβληθούν αυξάνοντας τους followers στο Instagram. Τι να συζητάμε τώρα; Χρειάζεται δουλειά, πολύ δουλειά.
Όσον αφορά τους άντρες και τις γυναίκες στην κουζίνα, ο καθένας θεωρώ ότι έχει το ρόλο του. Θεωρώ ότι η γυναίκα είναι πιο στρογγυλή μες την κουζίνα.
Είναι η αύρα,η φύση που διαθέτει. Ποτέ δεν έχω μιμηθεί ανδρικά πρότυπα στην κουζίνα προσπαθώντας να αποδείξω ότι εγώ είμαι ο Σεφ απαιτώντας σεβασμό και υπακοή. Δεν έχω νιώσει την ανάγκη να επιβληθώ σε κανέναν.
Θέλω να δουλέψουμε μαζί, να κάνουμε τη δουλειά μας όμορφα, ήσυχα, με την ωραία μας μουσική, να μην ουρλιάζουμε, να μην φωνάζουμε.
Να γνωρίζεις τι σημαίνει το να αφοσιώνεσαι σε μία εργασία, σε έναν άνθρωπο και αυτόν τον άνθρωπο να τον υποστηρίζεις και να τον αγαπάς.
Βοήθησα πάρα πολλούς ανθρώπους και ήταν οι πρώτοι που βρήκαν ευκαιρία και με μαχαίρωσαν πισώπλατα. Γιατί; Γιατί ποτέ δεν βγήκα να τους φωνάξω, γιατί δεν τους πέταξα κατσαρόλα.
Θεώρησαν, από τη στιγμή που ήμουν ένα άλλο πρότυπο στην κουζίνα, ότι ήμουν εύκολος στόχος. Φυσικά διαψεύστηκαν γιατί κατάλαβαν ότι έχω διάρκεια. Κανείς εύκολος στόχος δεν έχει διάρκεια. Αλλά δεν πειράζει, δεν πειράζει. Δεν στέκομαι σ’αυτά.
Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι δεν έχουν ποιότητα, δεν έχουν παιδεία. Σκέφτομαι ότι θα είναι τροχοπέδη για την εξέλιξη της κουζίνας της Ελληνικής και της γαστρονομίας γενικότερα.
Δεν μπορώ τώρα. Μικρή διέθετα πιο μεγάλες αντοχές. Είχα αναλάβει τον ρόλο της ψυχοθεραπεύτριας των ομάδων μου. Ως μαμά ήθελα να τους προστατέψω και λίγο... Τα έχω κάνει όλα. Τώρα πλέον δεν είμαι σε αυτή τη φάση. Καταλαβαίνω από την πρώτη μέρα αν κάποιος μου κάνει ή δεν μου κάνει και δεν έχω χρόνο. Ούτε μία ώρα για χάσιμο.
Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι δεν έχουν ποιότητα, δεν έχουν παιδεία. Σκέφτομαι ότι θα είναι τροχοπέδη για την εξέλιξη της κουζίνας της Ελληνικής και της γαστρονομίας γενικότερα.
H.A: Στο ιδιαίτερα απαιτητικό επαγγελματικό σας πρόγραμμα, τι είναι αυτό από το οποίο αντλείτε δύναμη?
Ντίνα Νικολάου: Eίναι πολύ μεγάλοι οι στόχοι για να μπορέσουν οι εκάστοτε αποτυχίες ή οι κακίες ή οι άνθρωποι που θέλουν να με τραβήξουν στα σκοτάδια της αποτυχίας ή όποιων δικών τους κόμπλεξ και φοβίων, να με τραβήξουν κάτω. Είναι πολύ πιο μεγάλο το θετικό που έχω μέσα μου.
Είναι πολύ πιο μεγάλος και λαμπερός ο ήλιος που βλέπω μπροστά από τα σκοτάδια που προσπαθούν να με τραβήξουν κάποιοι. Οπότε δε νομίζω ότι έχω θέμα.
Μαγική σχέση έχω και με τους ανθρώπους που έρχονται και τρώνε στο μαγαζί και με τους ανθρώπους που με ακολουθούν τόσο στην τηλεόραση όσο και μέσω των διάφορων εταιρειών τροφίμων που πορευόμαστε μαζί χρόνια και δημιουργούμε προϊόντα. Για μένα αυτή είναι η δύναμη.
Είναι όταν κάποιοι άνθρωποι... Για παράδειγμα, στο site λαμβάνουμε 300 μηνύματα ημερησίως για τις συνταγές, για το πόσο ασπροπρόσωπους τους βγάζω, για την επιτυχία των συνταγών και με ευχαριστούν για αυτό.
Είμαστε εκεί, είμαστε κοντά τους. Είμαι εκεί, είμαι κοντά τους. Αυτό είναι σημαντικό για μένα. Υπάρχουν άνθρωποι που από την αρχή με υποστηρίζουν, με αγαπάνε και με εμπιστεύονται. Αυτό έχει σημασία για μένα. Η εμπιστοσύνη είναι πολύ μεγάλο αγαθό.
H.A: Ως Αmbassadeur της Ελληνικής γαστρονομίας, πιστεύετε ότι η ευθύνη σας μεγαλώνει μέρα με τη μέρα?
Ντίνα Νικολάου: Κάθε μέρα που περνάει, κάθε πράγμα, κάθε επιτυχία, κάθε σκαλάκι που ανεβαίνω είναι και πιο πολλά τα πράγματα που περιμένουν όλοι από μένα και αυτά που εγώ απαιτώ από εμένα. Αυτό που πραγματικά με αγχώνει και είναι ο μεγαλύτερος κριτής ο πιο αυστηρός, είναι ο εαυτός μου. Δηλαδή, μόλις πλησιάζω ένα στόχο δεν μπορώ να επαναπαυτώ.
Για μένα το να επαναπαύομαι στην επιτυχία μου είναι μελαγχολία. Είναι ίδιον του χαρακτήρα μου αυτό, καλό ή κακό, όμως συμβαίνει. Άρα όταν βλέπω ότι πλησιάζω, έχω ήδη βάλει έναν άλλο στόχο. Πολλές φορές μου λένε οι δικοί μου άνθρωποι να χαλαρώσω λίγο. Ότι πρέπει να απολαύσω λίγο την επιτυχία.Να μάθω να το απολαμβάνω. Ήδη είμαι αλλού, αυτή είναι η δύναμή μου και αυτό είναι που με κρατάει. Αυτή είναι η χαρά μου, αυτή είναι η απόλαυση μου, το ότι ήδη βρίσκομαι αλλού.
Η.Α: Μετά το τέλος κάθε τηλεοπτικής εκπομπής ποια είναι η πρώτη σκέψη που σας έρχεται στο μυαλό?
Ντίνα Nικολάου: Έχω κάνει πολλά τηλεοπτικά concept και όλα διαφορετικά. Η τηλεόραση για μένα είναι ένα λαϊκό μέσο, πολύ δυνατό που το αγαπώ . Διαφωνώ με αυτούς που υποστηρίζουν ότι η τηλεόραση είναι κακή. Δεν υπάρχει καλή και κακή τηλεόραση. Υπάρχει η τηλεόραση που ο καθένας θέλει να ακολουθεί.
Θα ήθελα να αντιληφθούν οι υπεύθυνοι τηλεοπτικών προγραμμάτων ότι υπάρχει ένα κοινό, το οποίο διψά για ποιότητα και για ωραία πράγματα. Θα ήθελα να δίνουν βήμα σε ανθρώπους που έχουν να πουν κάτι διαφορετικό. Με ενοχλεί λίγο ότι όλα θυσιάζονται για την τηλεθέαση.Θεωρώ ότι είναι απάνθρωπο και κάποια στιγμή θα γυρίσει μπούμερανγκ. Ήδη τους έχει γυρίσει...
Από την άλλη πλευρά, πρέπει όλοι να διαθέτουμε την παιδεία , να καταλαβαίνουμε και να επιλέγουμε. Όλοι ακολουθούμε και παρακολουθούμε είτε αυτό λέγεται τηλεόραση, είτε social media, είτε οτιδήποτε άλλο, ακόμα και ο στενός φιλικός μας κύκλος έχει να κάνει με εμάς. Εμείς τους επιλέγουμε, εμείς τους επιλέγουμε!
Αν εγώ δεν θέλω να δω κάτι στην τηλεόραση, δεν θα το δω. Δεν φταίει η τηλεόραση. Θέλω να πω, εμείς δημιουργούμε τις τάσεις. Άρα ο καθένας έχει τη δύναμη να αλλάξει τα πάντα. Αυτό πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος και να μην μοιρολατρεί. Δεν χρειάζεται να μοιρολατρεί.
Ελληνικά 
English (UK)
.