O συνδυασμός τέχνης, ανακύκλωσης και μηχανολογίας με έμπνευση που πηγάζει από την ποικιλομορφία του φυσικού περιβάλλοντος και αρχαίους μύθους της Σπάρτης αποτέλεσε την κεντρική ιδέα της Iron Junk Art και του ιδρυτή της Αλέξανδρου Παπαστρατηγάκη.
Με περισσότερες από 300 δημιουργίες από ανακυκλώσιμα μέταλλα που ταξίδεψαν σε 10 χώρες και 4 ηπείρους, ο αυτοδίδακτος εικαστικός από την Σπάρτη ξεκίνησε το δικό του φιλότεχνο προσωπικό ταξίδι στον κόσμο του μετάλλου δίνοντας πνοή και μορφή σε γλυπτά και διακοσμητικά μικρών αλλά και μεγάλων διαστάσεων.
Το χόμπι που έγινε επάγγελμα
Σε ηλικία 16 ετών ξεκίνησα να ασχολούμαι με το μέταλλο. Από νωρίς όλα μέσα μου έλεγαν ότι το μέταλλο θα ήταν το υλικό και το μέλλον μου. Η γοητεία που μου ασκούσε η ιδέα να δημιουργήσω κάτι από την αρχή με τα δικά μου χέρια στα άγουρα χρόνια της εφηβείας ήταν η κινητήρια δύναμη.
Στη Β Λυκείου αποφάσισα να επιλέξω τον τομέα της Μηχανολογίας. Ήταν τέτοια η αγάπη μου για αυτή την τέχνη που για να μπορέσω να εξελιχθώ, αποφάσισα μετά το σχολείο να εργαστώ αμισθί σε μηχανουργείο.
Για να μάθω την ηλεκτροσυγκόλληση, χρησιμοποιούσα σκουπίδια και συγκολλώντας τα, τους έδινα διάφορες μορφές. Για μένα ήταν πιο απλά τα πράγματα, τα ταπεινά παλιοσίδερα έμπαιναν στη φαντασία μου, συνδυάζονταν και έβγαιναν ως φιγούρες και αντικείμενα.
Εκεί έφτιαξα και το πρώτο μου έργο!
Τα πρώτα μου ερεθίσματα ήρθαν από έναν Σπαρτιάτη σιδερά, που έφτιαχνε από μέταλλο γλυπτά και διακοσμητικά αντικείμενα. Έφυγε νωρίς από τη ζωή και τα εργαλεία που άφησε πίσω του ήταν τα πρώτα που αγόρασα για τα δικά μου έργα. Από την τηλεόραση γνώρισα αναγνωρισμένους καλλιτέχνες, όπως η Ναταλία Μελά και ο Παναγιώτης Βασιλάκης/Takis.
Αργά αλλά σταθερά αναβάθμιζα τον εξοπλισμό και ξεκλείδωνα τα μυστικά του μετάλλου. Το χόμπι εξελίχθηκε σε μερική απασχόληση, ώσπου το 2021 αποφάσισα πια να ασχοληθώ επαγγελματικά. Καταλυτικό ρόλο για αυτή την απόφαση ήταν η εκδήλωση ενδιαφέροντος για συνεργασία από εταιρίες του εξωτερικού όπως ο όμιλος “Spartan” που δραστηριοποιείται στον χώρο του αθλητισμού με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Επιθυμώντας να επικοινωνήσω το έργο μου σε λάτρεις της τέχνης που αγαπούν τη μοναδικότητα, πραγματοποίησα 6 ατομικές εκθέσεις. Παράλληλα, διετέλεσα το 2023 ειδικός σύμβουλος πολιτισμού στον Δήμο Σπάρτης.
Διαθέτοντας μία πλούσια συλλογή έργων τέχνης που διατίθεται σε Ελλάδα και εξωτερικό και πρωτοστατώντας σε ιδιωτικές ή κρατικές πρωτοβουλίες εικαστικής δημιουργίας με θεμέλιους λίθους την κυκλική οικονομία και την επαναχρησιμοποίηση, τα γλυπτά του προσδίδουν ένα ιδιαίτερο ανάγλυφο με ιστορικό υπόβαθρο.
- Κατασκευή περικεφαλαίας ύψους 3,6 μέτρων: Ένα μνημειακών διαστάσεων έργο που διήρκησε 8 μήνες και απαιτήθηκαν 500 ώρες εργασίας, ήταν η πρώτη απόπειρα ενός καλλιτεχνήματος μεγάλης διάστασης από τον Αλέξανδρο Παπαστρατηγάκη που κατασκευάστηκε το 2020 προς τιμή των προγόνων της Σπάρτης, οι οποίοι έπεσαν ηρωικά πριν από 2.500 χρόνια στις Θερμοπύλες ανοίγοντας το δρόμο για την ελευθερία.
- Η αναβίωση του μυθολογικού επεισοδίου της αρπαγής της Ευρώπης από τον ταύρο Δία: Ένα έργο που συνδέεται έντονα με την πόλη της Σπάρτης λόγω του«ομώνυμου» ψηφιδωτού [με χαρακτηριστικό διάκοσμο στο νόμισμα των 2 ευρώ] αποτέλεσε το 2021 μία ιδιαίτερη πρόκληση λόγω των καμπύλων και της χρήσης καλουπιών.
- Μεταλλική μέλισσα: Ορμώμενος από μία ιδέα φίλων το 2022 για την κατασκευή ενός γλυπτού με ζωντανά πλάσματα στα σπλάχνα του, ο εικαστικός Αλέξανδρος Παπαστρατηγάκης φιλοτέχνησε ένα έργο , διαθέσιμο στο διαδίκτυο σε ντοκιμαντέρ, που λόγω της πολυπλοκότητας και του όρου της κατασκευής να μην επιβαρυνθούν οι μέλισσες, διήρκησε 1,5 χρόνο απεικονίζοντας μία μεταλλική μέλισσα, η οποία φιλοξενεί 5.000 ζωντανές μέλισσες σε γυάλινη κυψέλη παρατήρησης.
Το λακωνίζειν εστί…δημιουργείν
Αγαπώ το ψυχρό σίδερο και με αυτό δημιουργώ, με έμπνευση από τη φύση και τους αρχαίους μύθους του τόπου μου. Η δύναμη της Σπαρτιατικής αισθητικής πηγάζει μέσα από τα έργα μου ακόμη και όταν χρησιμοποιώ ανακυκλώσιμα μέταλλα.Το μόνο που χρειάζεται είναι να μείνω πιστός στο πνεύμα της Σπάρτης.
Η αλήθεια είναι ότι με ιντριγκάρει να δημιουργώ έργα μεγάλης κλίμακας και δεν κρύβω την επιθυμία μου στο άμεσο μέλλον να δημιουργήσω έναν επισκέψιμο χώρο ιδιωτικής συλλογής αφού οι ρίζες μου είναι στην πόλη που γεννήθηκα, στον Ταΰγετο, στην ιστορία της, σε ό,τι μου είναι οικείο και δικό μου. Θα ήθελα τα έργα μου να ταξιδεύουν, για να συναντούν ένα μεγαλύτερο κοινό και να αναμετριούνται με ευρύτερες και ποικιλόμορφες αισθητικές απόψεις.
Τα κολακευτικά σχόλια των ανθρώπων που παρακολουθούν τη δουλειά μου με στηρίζουν αλλά τα αρνητικά μου δίνουν μεγαλύτερο κίνητρο. Άλλωστε ο έπαινος και η απόρριψη είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής.
Επιθυμία μου είναι να συνεχίσω να παίζω με τα μέταλλα και ας νιώθω ότι με πληγώνουν καμιά φορά οι χιλιάδες σπίθες και τα κοφτερά σίδερα.
Επισκεφτείτε τη συλλογή έργων ψηφιακά ή δια ζώσης στη Σπάρτη στη διεύθυνση Όρθιας Αρτέμιδος 10 κατόπιν συνεννόησης
Ελληνικά 
English (UK)