Τα natural wines για την Μαρούλα Μαυρογιαννοπούλου παρουσιάζουν μία ιδιαίτερη δυναμική εσωκλείοντας ένα ξεχωριστό αφήγημα βιολογικής αμπελουργίας και έχοντας καταφέρει να κερδίσουν μία αξιοζήλευτη θέση στο τραπέζι του οινόφιλου κοινού.
Και ντρρριν, το κουδούνι του boxing ring, ακούγεται εκκωφαντικά για την έναρξη του αγώνα. ‘Στην αριστερή γωνία έχουμε τον πρωταθλητή, που υπερασπίζεται τη θέση και τη ζώνη του, με άπειρες νίκες ανά τα χρόνια, το συμβατικό κρασί, ενώ στη δεξιά γωνία έχουμε το νεαρό διεκδικητή με τα άπειρα νοκ άουτς και φανατικό κοινό αλλά χωρίς πρωτάθλημα ακόμα, το φυσικό κρασί.’ Ξεχάσαμε πια την κόντρα Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, αυτοί είναι οι νέοι (αιώνιοι) αντίπαλοι.
Δε μπορεί κανείς μας να αγνοήσει το ρεύμα του φυσικού κρασιού τα τελευταία χρόνια, όπως δε μπορεί να αγνοήσει την ανάγκη για προστασία του περιβάλλοντος, την τάση για αειφόρο ανάπτυξη και την επιστροφή σε πιο φυσικές μεθόδους παραγωγής. Όσα δηλαδή έδωσαν το έναυσμα για τη στροφή στα κρασιά ήπιας οινοποίησης, αν σας ενοχλεί ο όρος “φυσικά”.
Προφανώς και είναι παγκόσμια τάση, προφανώς εκπροσωπεί εν πολλοίς τις νεότερες γενιές, γενιές ταξιδιάρικες, συλλέκτες εμπειριών και γεύσεων, εξερευνητές του κόσμου, ταγμένοι σε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, με γνώμονα το σήμερα, με ροπή στη διαφοροποίηση από το μονολιθικό παρελθόν και την επίδειξη πλούτου, που είναι πολλές φορές συνδυασμένη με το κρασί ως τώρα. Ας μην ξεχνάμε ότι τα περισσότερα φυσικά κρασιά είναι κρασιά έτοιμα, αγοράζεις και καταναλώνεις, δεν είναι ανάγκη να τα φυλάξεις δέκα χρόνια σε άριστες συνθήκες για να το απολαύσεις.
Τα φυσικά κρασιά έχουν φανατικούς λάτρεις αλλά και αμφισβητίες στον οινοφιλικό κόσμο. Η αμφισβήτηση δικαιολογείται καθώς οι σκεπτικιστές αμύνονται πίσω από το επιχείρημα των προβληματικών κρασιών, που όλοι έχουμε δοκιμάσει τα προηγούμενα χρόνια. Υπήρξαν φιάλες με μειονεκτήματα, με λάθη, και όλοι οι σοβαροί υπέρμαχοι της ήπιας οινοποίησης κι εγώ μαζί θα πούμε ότι δεν είναι όλα τα φυσικά κρασιά άρτια, ακόμα και σήμερα. Γιατί εξάλλου δεν πρέπει καθόλου να συνδέουμε το φυσικό κρασί με τη βαριά αναγωγή, με την πτητική οξύτητα, με τη super funky μύτη, που καταντά ανυπόφορη.
Ένα κρασί, που απλώς δεν έχει θείο, δεν συνιστά απαραίτητα δημιούργημα υψηλής καλλιτεχνικής αξίας, γιατί απλώς είναι της μόδας. Όμως τόσες πολλές φορές είναι. Κομψά, νόστιμα, αψεγάδιαστα. Όπως είναι επίσης ένα ταξίδι, μια πιο άμεση αποτύπωση του terroir κάθε τόπου, χωρίς πρόσθετα, χωρίς έντονες παρεμβάσεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι η σωστή οινοποίηση.
Γιατί κατά βάση οι νέοι οινολόγοι και οινοπαραγωγοί που αφοσιώθηκαν στη γη και στο αμπέλι, δίνοντας κρασιά ελάχιστης παρέμβασης αποφάσισαν να αναδείξουν τα χαρακτηριστικά του κάθε σταφυλιού, τον τόπο από τον οποίο προ- έρχεται αλλά και στοιχεία του εαυτού τους. Δεν επιθυμούν απαραίτητα να δώσουν εύκολα κρασιά αλλά κρασιά με χαρακτήρα.
Ο στόχος τους είναι να επιτύχουν μια ισορροπία στο αμπέλι, ένα οικοσύστημα πολυποικιλότητας που δεν υπήρχε και λίγη γαλήνη στη γη που τόσα πολλά μας δίνει. Πήραν το αμπέλι συμβατικό, ίσως και κουρασμένο και το έκαναν βιολογικό, κάποιοι ακόμα και βιοδυναμικό με μεγάλο κόπο, συχνά πολλές ζημιές και ατέρμονη προσπάθεια. Όμως επέμειναν και κέρδισαν το παιχνίδι, γιατί η γη ανταποδίδει.
Εξάλλου όταν κάποιος επιλέγει ένα κρασί για το τραπέζι του... τι ζητά; Ένα καλό και νόστιμο κρασί
Αναρωτιέμαι γιατί να υπάρχει το περιώνυμο δίπολο των παραγωγών; Είναι μια δύσκολη ερώτηση. Πιστεύω ότι μπορούν να συνυπάρξουν, τόσο τα κρασιά -συμβατικά και φυσικά- όσο και οι άνθρωποί τους. Εξάλλου όταν κάποιος επιλέγει ένα κρασί για το τραπέζι του, τι ζητά; Ένα καλό και νόστιμο κρασί. Φθάσαμε όμως στην εποχή που τα φυσικά κρασιά είναι τόσο καλά, φθάσαμε στην εποχή που δεν αναζητάς το ποσοστό του θείου στη φιάλη αλλά το αποτέλεσμα, φθάσαμε στην εποχή που πολλοί οινόφιλοι θα πιουν ένα κρασί μη γνωρίζοντας το βιογραφικό του και όταν μάθουν ότι είναι φυσικό θα αναφωνήσουν ‘μα είναι εξαίσιο, πώς είναι φυσικό’; Κι όμως είναι.
Τρεις φιάλες, που ξεχωρίζω, είναι προϊόντα αγάπης και μόχθου νέων ανθρώπων. Με σπουδές και μεράκι, με πάθος και τόλμη, με αφοσίωση και όνειρα για το ελληνικό κρασί και το μέλλον του. Γύρισαν τον κόσμο, δούλεψαν πολύ, έμαθαν και επέστρεψαν. Τώρα πια ζουν και αναπνέουν παράγοντας κρασιά, που τους εκφράζουν, δίνοντας σε εμάς την ευκαιρία να γευτούμε το δικό τους όραμα, το πείσμα, τη θέληση και τον κόπο, βάζοντας τη σφραγίδα τους στον οινικό χάρτη. Το κτήμα Χατζηβαρύτη βρίσκεται στη Γουμένισσα, το κτήμα Μοσχόπολις βρίσκεται στη Χαλκιδική και το κτήμα Αποστολίδη στην Καβάλα.
Η Βόρεια Ελλάδα δίνει το στίγμα της λοιπόν στο πεδίο της υψηλής ποιότητας ήπιας οινοποίησης αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα θα βρούμε κι άλλες πολλές εξαιρετικές προσπάθειες, κυρίως από νέους οινολόγους και οινοπαραγωγούς.
2+1 natural wines που αξίζει να έχεις στη “συλλογή” σου
Κτήμα Αποστολίδη
Μαλαγουζιά Παλαιοχώρι
Όταν βρεθήκαμε πέρσι το καλοκαίρι στο Διαλεκτό της Καβάλας, στο νέο οινοποιείο της οικογένειας Αποστολίδη, σίγουρα δεν ήμασταν έτοιμοι για την έκπληξη που μας επεφύλασσαν ο Ευθύμης και η Βασιλική Αποστολίδη. Η νέα γενιά της οικογένειας, που έχει πάρει επ’ ώμου το όνειρο του παππού και του πατέρα και με εντυπωσιακά βήματα προχωρά δημιουργώντας κρασιά, τα οποία κλέβουν την παράσταση. Μοντέρνες προσεγγίσεις με γνώμονα τη βιοδυναμική καλλιέργεια και εξαιρετικά αποτελέσματα στη φιάλη. Κάθε κρασί, που δοκιμάσαμε, μας ενθουσίασε. Με τον Ευθύμη Αποστολίδη να μας περιγράφει με φροντίδα και αγάπη το παρελθόν, το παρόν και τις βλέψεις για το μέλλον. Και το μέλλον θα είναι λαμπρό.
Tasting Notes: Χρυσολεμονί, 100% Μαλαγουζιά από το Παλαιοχώρι της Καβάλας. Η μύτη απολύτως ντελικάτη, με τα ζουμερά ροδάκινα και τα βερύκοκα να συνδυάζονται υπέροχα με ολόφρεσκο ξύσμα πορτοκαλιού και ανάλαφρο γιασεμί παρέα με άνθη εσπεριδοειδών. Στο στόμα όλα αρμονικά χτίζουν μια υπέροχη παλέτα, που στο τέλος αφήνει μια χαρακτηριστική θυμαρίσια νότα. Πλούσιο και τραγανό σώμα, εντυπωσιακή οξύτητα αναπάντεχη για την ποικιλία, μέτρια βοτανική επίγευση. Η μαλαγουζιά αλλιώς.
Μοσχόπολις
Αιώρα Contact Αμφορέας
Ασύρτικο
Γνωρίσαμε τον Θοδωρή Γερμάνη στα διάφορα οινικά δρώμενα της Αθήνας, αλλά τον γνωρίσαμε πραγματικά στη γειτονιά μας, την Κυψέλη, όταν μια μέρα μας σταμάτησε στο δρόμο. Το ένα πράγμα φέρνει το άλλο και το κρασί έχει μια τάση να μετατρέπει τις γνωριμίες σε φιλίες. Όλοι έχουμε κάποιες φιάλες στο νου μας που τις θεωρούμε υπέροχους μπαλαντέρ ολοχρονίς. Ε λοιπόν αυτή δεν είναι μία τέτοια φιάλη.
Αν κάποιος θεωρεί πως οι ετικέτες Αιώρα είναι απλά η οικονομική σειρά του κτήματος Μοσχόπολις θα βρεθεί μπροστά σε μια τεράστια έκπληξη όταν δοκιμάσει τα νέα αυτά εξαιρετικά skin contact κρασιά. Ιδίως δοκιμάζοντας αυτό τον αμφορέα από μια παθιασμένη οικογένεια, που ζει και αναπνέει κρασί ως σύνολο. Ένα πορτοκαλί ασύρτικο, ζόρικο και απαιτητικό, εντυπωσιακά πληθωρικό και γαστρονομικό.
Tasting notes: Θολό πορτοκαλί, 100% ασύρτικο από το Μονοπήγαδο της Θεσσαλονίκης. Η μύτη είναι φρέσκια και έντονη συγχρόνως με αρώματα ροδάκινου, κυδωνιού, νεραντζιού, αποξηραμένου βερίκοκου. Στο στόμα εσπεριδοειδή, καβουρδισμένα φουντούκια, γλυκό πορτοκάλι, μέλι, μπαχάρια και πλούσιο μπουκέτο βοτάνων. Μέτριο σώμα, σοβαρή οξύτητα και ορυκτότητα, κομψή οξειδωτική αίσθηση.
Χλόη Χατζηβαρύτη – Mus
(από την τριλογία MiNiMus)
Τα κρασιά της Χλόης τα αγαπώ. Όπως και την ίδια. Με παρασύρει η τρέλα της και ο ενθουσιασμός της, με κερδίζουν οι ιστορίες και οι εμπειρίες της, όταν είμαστε μαζί πίνουμε πάντα υπέροχα κρασιά (όχι μόνο φυσικά!) και γελάμε με την καρδιά μας. Η Χλόη έχει ήδη χαράξει το δικό της δρόμο στο ελληνικό οινικό στερέωμα. Είναι ξεροκέφαλη και πεισματάρα και ξέρει πολύ καλά τι θέλει να κάνει, σήμερα και αύριο και σε 5 χρόνια.
Η τριλογία MiNiMus την έβαλε στο χάρτη με σπουδαίες περγαμηνές από τον Mark Andrew MW, όταν ακόμα το όνομά της ήταν συνδεδεμένο μόνο με τα κρασιά του κτήματος Χατζηβαρύτη, ένα βαρύ επίθετο ομολογουμένως. Τα κρασιά της Χλόης μου ταιριάζουν, ξεχωρίζω το Mus γιατί γενικώς δεν αγαπώ το ξινόμαυρο και ετούτη η φιάλη με επαναφέρει κάθε φορά ...στην τάξη.
Tasting notes: Λαμπερό κόκκινο, 100% Ξινόμαυρο από τον αμπελώνα της Φιλυριάς στη Γουμένισσα. Στη μύτη κερδίζουν τα κεράσια, τομάτα, ώριμη φράουλα και γλυκόριζα. Στο στόμα βγαίνουν και τα μικρά κόκκινα φρούτα, το πιπέρι, όμορφη βοτανικότητα. Γεμάτο στόμα, κοφτερή οξύτητα, καλοδουλεμένες τανίνες, υπέροχη δομή και πολύπλοκος χαρακτήρας.
Ελληνικά 
English (UK)