Ο Πάνος Αλεξόπουλος, Ambassador της Μαρία Κάλλας, μοιράζεται τις σκέψεις του για μία σχολή butler στην Ελλάδα και παραμένει μάχιμος αναζητώντας την επόμενη επαγγελματική πρόκληση της καριέρας του.
Mε συνθήματα ραμμένα στην καρδιά και στο πέτο του ‘there is no price in happiness’ και ‘hold your horses’ , ο ambassador της Μαρία Κάλλας και butler της υψηλής κοινωνίας, Πάνος Αλεξόπουλος, αριστούχος της σχολής 'School for Butlers and Hospitality', μοιράζεται τις σκέψεις του για μία σχολή butler στην Ελλάδα, ενώ παραμένει ανοιχτός σε κάθε είδους πρόκληση και πρόσκληση που θα τον οδηγήσει έως το κατώφλι του Λευκού Οίκου.
H.A: Γιατί θεωρείς ότι στην Ελλάδα, κοιτίδα του πολιτισμού και της φιλοξενίας, δεν υπάρχει σχολή για Butler?
Πάνος Αλεξόπουλος: Το όνειρo μου είναι να κάνω μία σχολή για μπάτλερ. Έχω ήδη ιδρύσει την εταιρεία Regal Loyalty, η οποία ασχολείται με την εκπαίδευση, το consulting και την παροχή υπηρεσιών. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής δεν έχω κανέναν πελάτη, διότι όλα τα μεγάλα ξενοδοχεία ή όμιλοι, κάνουν εσωτερική εκπαίδευση. Είτε λέγεται Marriott, είτε λέγεται Amanzoe, είτε λέγεται One & Only, ή Four Seasons.
Όλοι αυτοί έχουν τα δικά τους προγράμματα εκπαίδευσης, με τον εξ`ορισμού τίτλο του Human Resources να έχει αντικατασταθεί από τον αντίστοιχο του People & Culture. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει σχολή για Butler στην Ελλάδα ακόμη, αν και είναι το όνειρό μου, αφού θεωρώ ότι ο πρώτος που θα σαμποτάρει αυτό το σχολείο θα είναι ο Ελλήνας. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι δεν είναι μόνο η Ελλάδα.
Ξεκινάμε από την Ισπανία, την Ιταλία, τη Μεσόγειο, την Τουρκία, την Κύπρο, το Ισραήλ, όλη τη Μεσόγειο, το Μαρόκο, όλη η κοιλότητα αυτή, το κούρμπο που λέω εγώ, το οποίο δεν υπάρχει στην Ελλάδα και μεταξύ μας για να ευοδωθεί ένα τέτοιου μεγέθους project, η βοήθεια του κράτους είναι προαπαιτούμενο.
Όταν ζητάς τη βοήθεια του κράτους και το κράτος είναι κόντρα σε αυτό, διότι θέλει να προάγει μάλλον άλλες τακτικές και να αναζητήσει ίσως άλλους επενδυτές και αυτό προσωπικά μου δημιουργεί τεράστιες δυσκολίες. Το όνειρό μου ήταν να έχω μια μεγάλη έπαυλη και να κάνω όχι απλά μία σχολή για μπάτλερ, αλλά σχολή για front office, για back office, ένα σχολείο φιλοξενίας,με ωραία master classes, με πολύ καλούς chefs που θα συνέβαλλαν σε ένα τέτοιο εγχείρημα.
Είναι τεράστιας σημασίας τα εφόδια γνώσης που μπορείς να αποκτήσεις. Για παράδειγμα το yacht industry, το hospitality industry, που σαφώς καλύπτει τα πάντα. Επιπλέον, υπάρχει το household organisation industry, το οποίο δυστυχώς έχει αφεθεί στην τύχη του και σε χέρια τρίτων χωρών και καθένας που αναζητά εξειδικευμένο προσωπικό, πρέπει να πληρώσει.
Όταν για παράδειγμα, καλύπτω δέκα θέσεις και στην Ελλάδα δεν μπορώ να βρω δουλειά, η Ελλάδα, θα έπρεπε να με θεωρεί ως περιουσιακό της στοιχείο, διότι εκτός από μπάτλερ, είμαι και personal trainer. Δυστυχώς, η εκπαίδευση στη χώρα μας δεν πληρώνεται σωστά, σε μια χώρα, η οποία εφυήρε τη φιλοξενία!
Θα αναρωτηθεί καθένας δεν είναι οξύμωρο το γεγονός, ότι η Ελλάδα είναι η κοιτίδα του πολιτισμού, η κοιτίδα της φιλοξενίας, ότι η έννοια της αρχαίας φιλοξενίας έχει τις ρίζες της στον Ξένιο Δία? Εμείς οι Έλληνες ανοίξαμε για πρώτη φορά τα σπίτια μας.
Παρ' όλα αυτά παρακολουθώ τους Έλληνες σε μία πεπατημένη οδό εκ διαμέτρου αντίθετη με τις αρχές του Ξένιου Διός με τους ίδιους να πιστεύουν ότι η δουλειά ενός Butler δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει τα προς το ζην. Από την άλλη πλευρά, καλούμαι να σκεφτώ αν θα ακολουθήσω την καρδιά ή το μυαλό μου. Εγώ κοιτάζω τα θέλω της καρδιάς μου και πορεύομαι πάντα με αυτήν ως γνώμονα.
Επιθυμία μου είναι να δημιουργήσω σχολή για Butler, χωρίς ωστόσο την αιγίδα του Υπουργείου Τουρισμού, του Υπουργείου Πολιτισμού. Θέλω να ηγηθώ μίας προσπάθειας διδάσκοντας φιλοξενία και Customer Service, παρέχοντας τη δυνατότητα σε όλους να εκπαιδευτούν στον κλάδο της φιλοξενίας, ώστε να εξελίξουν την καριέρα τους και να εξελιχθούν οι ίδιοι ως άνθρωποι.
Το κράτος αντίθετα, θεωρώντας ότι είτε δεν έχουν βρει τον κατάλληλο επαγγελματία στον οποίο μπορούν να στηριχτούν υλοποιώντας κάτι τέτοιο, ή γιατί δεν επιθυμούν να επενδύσουν, προτιμούν να βλέπουν την Ελλάδα να παράγει ανεκπαίδευτο προσωπικό, ανεκπαίδευτους εργαζόμενους δηλαδή, με νοοτροπία δημόσιων υπαλλήλων σε ξενοδοχεία πόλης, ή να απασχολούνται σε ξενοδοχεία στα νησιά για 4-5 μήνες με την άποψη ότι αυτή είναι η αξία και άρα αμοιβή τους. Κατά την άποψή μου, οι σχολές και τα πανεπιστήμια που έχουμε συμπεριλαμβανομένων και των ιδιωτικών σχολών δεν μπορούν να αξιοποιήσουν στο έπακρο την ελληνική φιλοξενία.
Η έννοια της φιλοξενίας περιέχει τη λέξη φιλότιμο, που δεν μπορεί να μεταφραστεί σε καμία γλώσσα του κόσμου. Άρα, η πολιτεία οφείλει να φέρει πίσω ανθρώπους σαν εμάς που θα ασχοληθούν με τον τουρισμό μας, το μοναδικό μας προϊόν.
Όπως εγώ δηλαδή θα πληρωθώ από κάποιον για να τον κάνω μία καλύτερη εκδοχή του εαυτού του στον κλάδο του τουρισμού, που ας μη γελιόμαστε, ο τουρισμός δεν περιλαμβάνει μόνο τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια αλλά χιλιάδες ακόμη επιχειρήσεις.
H.A: Εμπειρίες γεύσεων και ταξιδίων. Όροι που συχνά-πυκνά ακούμε από επίσημα πολιτικά, δημοσιογραφικά και τουριστικά χείλη. Που συγκαταλέγεται η επαγγελματική butting εμπειρία σε αυτά?
Πάνος Αλεξόπουλος: O ορισμός του μπάτλερ έχει κάπως κακοποιηθεί. Τον έχουν κακοποιήσει διότι έχουν μείνει στην εποχή του Mr. Stevens ή του μπάτλερ του πρόεδρου της Αμερικής. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις συναδέλφων που είναι πάρα πολύ καλοί μπάτλερ και οι οποίοι μπορεί να μην έχουν σπουδάσει, αλλά κάνουν τη δουλειά με την καρδιά τους, είναι εξυπηρετικοί.
Η εμπειρία ωστόσο είναι αυτή είναι αυτή που θα κάνει κάποιον μπάτλερ. Ένας experience butler όπως εγώ, διαδραματίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο και συνδέεται με το σύνολο αυτών που των εμπειριών που ακούμε από επίσημα πολιτικά, τουριστικά και του εν γένει star system χείλη.
Είναι ένα περιουσιακό στοιχείο που κάθε οικογένεια θα ήταν χρήσιμο να διαθέτει, αφού πρόκειται για έναν βοηθό που μπορεί να κάνει 400 πράγματα ταυτόχρονα σε μία ημέρα, κάνοντας τη ζωή του καθενός πολύ πιο εύκολη.
Στην περίπτωση ενός πολιτικού προσώπου ή του ίδιου του πρωθυπουργού μίας χώρας που καλείται σύμφωνα με το πρόγραμμα του να βρεθεί σε μία σημαντική συνδιάσκεψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και δεν έχει τον χρόνο ασχοληθεί με τις ενδυματολογικές του επιλογές ή άλλες καθημερινές ασχολίες, ο μπάτλερ είναι αυτός που αναλαμβάνει.
Ο μπάτλερ ως όρος, έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα και συνδέθηκε με αυτόν που κουβαλούσε νταμιτζάνες. Στην Ιταλία μεταφράζεται ως maggiordomo. O πρώτος μπάτλερ, οποίος αναφέρεται στα εγχειρίδια είναι ο Marie-Antoine Carême και ήταν Σεφ στη Ρωσία. Ήταν αυτός που εφήυρε το επονομαζόμενο Service a la Russe.
Θεωρώ ότι ως Έλληνες δεν διαθέτουμε τη φιλοσοφία ώστε να έχουμε μπάτλερ και αν θέλουμε να έχουμε μπάτλερ, δεν γνωρίζουμε πώς να τον χρησιμοποιήσουμε, διότι αν γνωρίζαμε τον τρόπο, όλα θα ήταν πολύ πιο εύκολα.
Έχει οριστεί ως personal assistant και λανθασμένα ως concierge(θυρωρός πόρτας). Ο μπάτλερ δεν είναι σε καμία περίπτωση απλά θυρωρός αλλά sommelier, house manager, personal assistant, chief of staff. Επιμελείται το καθημερινό σου πρόγραμμα, προγραμματίζει τα ραντεβού σου, είναι ο πιο πιστός σου φίλος.
Δεν είναι απλά ένας σερβιτόρος, με την υπάρχουσα, αν και λανθασμένη, αντίληψη να κυριαρχεί στην Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει και για πολλές μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, οι οποίες δεν έχουν αποσαφηνίσει την έννοια ενός καλού μπάτλερ. Ο μπάτλερ διαθέτει μία ισχυρή προσωπικότητα με πελατοκεντρική αντίληψη. Ελάχιστοι επαγγελματίες παγκοσμίως αποκαλούνται μπάτλερ. Το butling είναι ιδιότητα και όχι απλά μία καθημερινή δραστηριότητα. Καταθέτουμε την ψυχή μας κάθε μέρα. Δεν εκτελούμε τα εργασιακά μας καθήκοντα εντός ωραρίου 09.00πμ-17.00μμ, αλλά είμαστε διαθέσιμοι όλο το 24ωρο. Δίνουμε το παρών όταν κάποιος αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα ή για να μοιραστούμε τη χαρά του.
Η.Α: Έχεις σκεφτεί να χαράξεις μία εντελώς διαφορετική πορεία?
Πάνος Αλεξόπουλος: Παρατηρώντας ουσιαστικά το τι συμβαίνει στην Ελλάδα και αντίστοιχα στο εξωτερικό, όπου τα βιώματα είναι σαφώς περισσότερα, έχω σκεφτεί ότι έχει έρθει η ώρα να εκμεταλλευτώ τις γνώσεις που αποκόμισα με την πάροδο των ετών ή ακόμη και να βρω μία θέση εργασίας που να μου ταιριάζει.
Για το λόγο αυτό και για να συνδέσω την απάντησή μου με την πρώτη ερώτηση γιατί δεν υπάρχει σχολή butler στην Ελλάδα, δημιούργησα την εταιρεία Regal Loyalty. Οι υπηρεσίες της εταιρείας βασίζονται στην προσφορά προγραμμάτων εκπαίδευσης και consulting.
Επιθυμία μου, με την επιστροφή μου στην Ελλάδα είναι να εργαστώ ως freelance μπάτλερ εξασφαλίζοντάς μου ένα σταθερό εισόδημα. Δυστυχώς στην Ελλάδα, δεν μπορώ να βρω εργασία αφού αρκετές επιχειρήσεις θεωρούν ότι είμαι overqualified με την προσφορά εργασίας να είναι μηδαμινή ή ανύπαρκτη. Η αγορά εργασίας πρέπει να ενισχυθεί με άτομα που αγαπούν αυτό που κάνουν και έχουν μεράκι. Γιατί να μιλάμε ακόμη και σήμερα για ανθρώπους που είναι overqualified όταν αναζητούν μία θέση εργασίας?
Πολλοί τρομάζουν στο άκουσμα της λέξης μπάτλερ. Αναρωτιούνται γιατί να προσλάβουν κάποιον μπάτλερ ή θεωρούν ότι το κόστος των υπηρεσιών του θα υπερβαίνει κατά πολύ τον προϋπολογισμό τους με συνέπεια να καταφεύγουν σε άλλες λύσεις όπως την απασχόληση Φιλιππινέζων.
Αγαπώ πολύ τη δουλειά μου. Για μένα το butling είναι τέχνη. Η τέχνη του να νοιάζεσαι, the art of caring, κοινώς φιλοξενία. Θα στενοχωρηθώ αν το χάσω, όταν πια δεν θα μπορώ να βάλω φαγητό στο τραπέζι μου.
Έχω γυρίσει τον κόσμο 5 φορές και γνωρίζω ότι όταν δεν αποδίδει το σύστημα, τότε καλούμαστε όλοι να αλλάξουμε το σύστημα. Χρειάζεται να αναδιαμορφώσουμε το πλαίσιο εργασίας στο οποίο δραστηριοποιούμαστε.
Θα ήθελα να μείνω στην Ελλάδα και να προσφέρω όλο αυτόν τον πλούτο γνώσης που απέκτησα. Να κάνω το καλύτερο δυνατό για τους άλλους και για την οικογένεια μου. Γι αυτό σπούδασα. Για να συνεχίσω αυτό το όμορφο ταξίδι της επαγγελματικής δημιουργίας.
H.A: Ποιο είναι το τρίπτυχο της επιτυχίας για έναν επαγγελματία μπάτλερ?
Πάνος Αλεξόπουλος: Πρέπει να είσαι πειθαρχημένος, οργανωτικός και να σου αρέσει η μοναξιά. Απαιτούνται πολλές ώρες μελέτης, σχεδόν καθημερινά. Ένα ευρύ φάσμα γνώσεων δηλαδή όπως κρασιών, μουσικής, τέχνης, αυτοκινήτων, ρούχων και βιβλίων. Το τρίπτυχο είναι discipline, consistency και hard work.
H.A: Ποια είναι η σχέση σου με το κρασί και πως προέκυψε η συνεργασία σου ως brand ambassador με το Κτήμα Αναγέννηση στη Νεμέα?
Πάνος Αλεξόπουλος: Tο κρασί, όπως πολλές φορές λέω, είναι είναι το αλάτι στο φαγητό. To έχω μεράκι από μικρός! Έχοντας ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και επενδύσει χρόνο και χρήμα για σπουδές στο WSPC, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ τα πιο πολλά οινοποιεία.
Το κρασί είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Επειδή είμαι λίγο ρομαντικός, όντας παλιά boutellier, θα ήθελα να συνεχίσω και να εξελιχθώ στον κλάδο του κρασιού. Γενικά, όταν βρίσκω κάτι που μου αρέσει, θα δοκιμάσω, θα ξαναδοκιμάσω. Θα δοκιμάσω χρονιές, θα πιω, θα ξαναπάω.
Έχω επισκεφτεί 7 φορές το κτήμα Σαστικάλια στην Τοσκάνη για να δοκιμάσω το Σαστικάλια, το Ρελάι, το Σολάι που μου αρέσουν ως κρασιά. Η σχέση μου με το κρασί και τη σαμπάνια με καθορίζει. Η σαμπάνια είναι ο έρωτάς μου, το κρασί είναι το βίωμα μου.
Λατρεύω την περιοχή της Καμπανίας, από όπου και κατάγεται η σαμπάνια, λατρεύω την τύπου Lancer, τη σαμπάνια Bollinger του Τζέιμς Μποντ. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει κάτι εφάμιλλο αυτού.
Μ' αρέσει πολύ το Bordeaux ως περιοχή που παράγει κρασιά. Διαθέτουμε πολύ αξιόλογα ελληνικά κρασιά από τη Βόρεια Ελλάδα, την Κρήτη και τη Σαντορίνη.
Η Πελοπόννησος έχει να προσφέρει πολλά στον κόσμο του κρασιού. Υπάρχουν προφυλλοξηρικά κρασιά αλλά και παλιά κτήματα.
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι ίσως παράδοξο το γεγονός της συνεργασίας μου ως brand ambassador με το Κτήμα Αναγέννηση στη Νεμέα και τον ιδιοκτήτη του Τάσου Ξύδη.
Το οινοποιείο διαθέτει μακρά ιστορία, ήδη από το 1876 παράγοντας Αγιωργίτικο και Ασύρτικο κρασί.
Σε συνέντευξη μου στο ραδιόφωνο σε εκπομπή της αγαπημένης φίλης Μαρίας Λεμονιά, έλαβα σε χαρτάκι ενημέρωση από το Κτήμα να μεταβώ στο κτήμα και να δοκιμάσω τα κρασιά τους. Δοκιμάζοντας την Αγιωργίτικη ποικιλία τους, αναδύονταν γευστικές αναμνήσεις και εικόνες οινοποιών, οινοποιείων, χωριών της Τοσκάνης και της Βουργουνδίας!
Εκστασιασμένος από τη δυναμική των κρασιών, μα ήταν ένας πραγματικός χρυσός αυτό που είχα στα χέρια μου, και ρωτώντας τον κύριο Ξύδη αν θα ήταν πρόθυμος να αλλάξει την ετικέτα των κρασιών του, μου απάντησε καταφατικά προτείνοντάς μου να γίνω ο brand ambassador του οινοποιείου του.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να παράξει κάποιος κρασί. Πόσο μάλλον να τρυγήσει ένα αμπέλι! Υπάρχει μοναξιά, μεράκι και πολύ αγάπη. Σε κάθε μορφής τέχνη. Βλέποντας λοιπόν ένα καλό προϊόν, έναν άνθρωπο που πιστεύει σε αυτό που κάνει και το αγαπά, δεν μπορούσα να μείνω ασυγκίνητος ως άνθρωπος και αποφάσισα χωρίς δεύτερη σκέψη να επενδύσω τον χρόνο μου.
Πιστεύω ότι το Κτήμα Αναγέννηση και τα κρασιά του θα παίξουν έναν σημαντικό ρόλο στην ελληνική οινοποιία. Η τέχνη του κρασιού αυτή καθεαυτή είναι πάρα πολύ δύσκολη. Εγώ δεν είμαι οινοποιός, ούτε οινολόγος και δεν το γνωρίζω αλλά όταν έχεις ένα κύρος όπως εγώ, θέλεις να έχεις ένα κρασί δίπλα σου που να είναι πολύ καλό.
H.A: Μετανιώνεις για κάτι που είπες ή που δεν έκανες?
Πάνος Αλεξόπουλος: Δεν μετανιώνω ποτέ για αυτά που λέω. Μετανιώνω για αυτά που δεν συνέχισα να λέω πάνω σε αυτά που είπα. Αυτή είναι η πρώτη απάντηση. Στο ότι δεν έκανα, ναι δεν έκανα. Θα ήθελα να εργαστώ στην Ελλάδα.
Θα ήθελα να είμαι μέρος της ελληνικής φιλοξενίας. Μετανιώνω ότι η πειθώ μου δεν είναι αρεστή σε μερικούς εξηγώντας τη δυναμική του τουρισμού της χώρας μας.Είναι ο πρωτογενής τομέας μας. Περιμένουμε να ζήσουμε από τον τουρισμό, χωρίς ωστόσο να έχουμε τη φιλοξενία μέσα μας.
Όταν κάποιος επιθυμεί να γίνει ποδοσφαιριστής, προπονείται 7-8 ώρες την ημέρα. Εγώ προπονούμε 5-6 ώρες την ημέρα, μελετώντας κάθε μέρα για να τελειοποιήσω αυτό το οποίο κάνω. Ναι, μετανιώνω που δεν έχω μιλήσει πιο σκληρά.
Μερικές φορές με λένε κυνικό ως άνθρωπο και πολύ αψή αλλά είμαι ευθύς.
Μετανιώνω μάλλον που δεν έχω διαφημίσει ή τιμήσει περισσότερο την περσόνα του Πάνου για να στο πω πιο απλά. Γιατί αν αυτό θα μπορούσε να επικοινωνηθεί, θα καταλάβαιναν όλοι τους πόση δυναμική έχει αυτό το επάγγελμα που επέλεξα και πόση δυναμική θα έχει το επάγγελμα του butler σε 10 χρόνια. Θα αναζητούν και δεν θα βρίσκουν καλούς μπάτλερ με τη φιλοξενία να ρέει στο αίμα τους.
Ήμουν 7 χρονών παιδάκι, όταν αποφάσισα ότι θα γίνω butler. H ιστορία μου γράφτηκε. Προχωράμε. Αυτό που δεν έχουν αντιληφθεί πολλοί είναι ότι δεν υπάρχουν χέρια, εξειδικευμένοι επαγγελματίες, δεν υπάρχουν πραγματικοί γνώστες.
Κάθε χρόνο υπάρχει αύξηση τουριστικών εσόδων, 5%, 10%, 20% αλλά συνεχίζουμε να φέρνουμε προσωπικό από τρίτες χώρες, δεν επενδύουμε τα δικά μας παιδιά. Μετάνιωσα που έδωσα την τέχνη μου. Δεν είναι εύκολο να κάνει κάποιος αυτό που κάνω. Δεν μπορεί να γίνει κανείς εύκολα μπάτλερ. Πρέπει να έχεις πάρα πολύ μεγάλη πίστη στον εαυτό σου, στην ενέργεια σου, να έχεις καθαρή σκέψη. Να είσαι εκεί...
Νομίζω ότι τα είπα όλα. Αν κάτι που δεν έκανα είναι να γίνω μπάτλερ του Λευκού Οίκου. Ο Eugene Richard Anen, το λιγότερο. Αν με ρωτάς θα ήθελα να είμαι ο μπάτλερ του Λευκού Οίκου. Mάλλον είμαι overqualified και γι αυτούς….
H.A: Πως θα σύστηνες τον Πάνο Αλεξόπουλο στο κοινό?
Πάνος Αλεξόπουλος: Είμαι τελειoμανής, ως προσωπικότητα, ως άνθρωπος.Δουλεύω πάρα πολύ. Μου αρέσει η αλήθεια. Μου αρέσει να λέω την αλήθεια. Επίσης η αλήθεια δημιουργεί μίσος. Οπότε ξέρω ότι όταν λες την αλήθεια, μοιραία σε μισούν ή σε αγαπούν. Έχω πάρα πολλούς που με αγαπούν και πάρα πολλούς που με μισούν.
Παρ' όλα αυτά χαίρομαι με όλους, διότι διασκεδάζω με όλους αυτούς. Ο Πάνος, ως άνθρωπος, βοηθάει όλο τον κόσμο.
Δεν θυμάμαι μέρα που έχω κοιμηθεί και δεν έχω κάνει μια καλή πράξη. Στρώνω το κρεβάτι μου κάθε πρωί. Γιατί είναι το πρώτο task της ημέρας και με κάνει καλύτερο άνθρωπο στον πλανήτη.
Μου αρέσει να δίνω. Μου αρέσει η οικογένειά μου. Θεωρώ ότι από όλα αυτά τα οποία έχω κατακτήσει, ο ρόλος του πατέρα είναι ο καλύτερος τίτλος που μπορείς να μου δώσεις.
Δεν βάζω τίποτα πάνω από αυτό. Επίσης, ούτε ξεχνάω, ούτε συγχωρώ. Δεν είναι αυτό που λέμε ξεχνάω, αλλά θα συγχωρήσω.
Προτιμώ να αποχωρούν οι άνθρωποι από τη ζωή μου που είναι τοξικοί και να με αφήσουν να πετάξω, δίχως να με χαλιναγωγούν.Και τώρα στον άνθρωπο, στον Πάνο, στην περσόνα του Πάνου.
Θα σου ζητήσω δέκα πράγματα. Μ' αρέσει πολύ να δοκιμάζω τον άλλον και μ' αρέσει πολύ να δω ποιες είναι οι αντοχές του και να δω που μπορώ να φτάσω. Αντιθέτως, αγαπάω πάρα πολύ τον συνάδελφο.
Άσχετα αν είμαι σκληρός στη δουλειά μου, αγαπάω πάρα πολύ τον συνάδελφο. Ό,τι πω είναι η αλήθεια, δεν μ' αρέσει το ψέμα. Προτιμώ να μου πεις την αλήθεια. Αυτά που έχουν γίνει από συναδέλφους, τα έχει πάρει ο Πάνος στην πλάτη του.
Επειδή μ' αρέσει να είμαι leader και όχι manager θεωρώ ότι ο leader εκεί πρέπει να είναι. Εκεί φαίνεται ο αρχηγός, ο ηγέτης. Το να λέω ότι είμαι ο καλύτερος, ναι, είσαι ο καλύτερος, αλλά απόδειξέ το, είσαι ο καλύτερος?
Όταν η μπάλα καίει όμως, ο Πάνος είναι εκεί. Όλοι θα πούν ότι ο Πάνος είναι ένας άνθρωπος ο οποίος τα θέλει όλα. Είναι precise.
Στο τέλος της ημέρας όμως, όσο και να με νιώσουν, στο τέλος της ημέρας μ' αγαπούν. Κατά έναν περίεργο τρόπο. Δεν είμαι λαοπλάνος.
Μερικές φορές επιδεικνύω αλαζονικό ύφος. Απλά έτσι είναι ο Πάνος και μερικές φορές η προσωπικότητα μας τείνει να χαρακτηρίζει και την εργασία μας. Μ' αρέσει να μαθαίνω, μ' αρέσει να ακούω.
Μ' αρέσει να μιλάω με μεγαλύτερους, μ' αρέσει να μιλάω με νεαρότερους ανθρώπους και μ' αρέσει να μιλάω με ανθρώπους οι οποίοι σ' ένα σπίτι είναι στη χαμηλότερη βαθμίδα, διότι από αυτούς τους ανθρώπους θα μάθεις την αλήθεια. Μ' αρέσει η πρόκληση. Η επιτυχία είναι το ναρκωτικό μου.
Και πιστεύω ότι ακόμα δεν έχω δώσει αυτά τα οποία έχω την ευθύνη να προσφέρω στην κοινότητα. Διότι όλα προέρχονται από τον Θεό και πρέπει να δίνουμε πίσω στην κοινότητα για να είναι καλό το κάρμα μας.
Στη ζωή μου είμαι πάρα πολύ απλός, μπορώ να φάω και με τα χέρια και με μαχαιροπήρουνα, δηλαδή μπορώ να είμαι και στη σάλα και στην τραπεζαρία. Τέλος, ο Πάνος δεν ξεχνάει ποτέ από που ξεκίνησε. Ξεκίνησα από την Κυπαρισσία.
Είμαι παιδί μιας πολύ φτωχής οικογένειας. Σέβομαι τα χρήματα που παίρνω, τα οποία δουλεύω και εργάζομαι πάρα πολύ σκληρά αφού τίποτε ποτέ δεν μου χαρίστηκε.
H.A: Εργασία στην Ελλάδα ή επαγγελματική καταξίωση στο εξωτερικό?
Πάνος Αλεξόπουλος: Είναι αυτό που λέμε δεύτερος στην πόλη, πρώτος στο χωριό ε?
Πιστεύω ότι την επαγγελματική καταξίωση στο εξωτερικό την έχω ήδη κερδίσει με τις πολλές ώρες αφιέρωσης σε όλους τους ανθρώπους. Ταξίδεψα σε πολλά μέρη του κόσμου, έχω πάρα πολλές εμπειρίες.
Αυτή τη στιγμή και λόγω οικογένειας θα ήθελα να μείνω στην Ελλάδα και θα ήθελα να πορευτώ εδώ ασχέτως αν οι ιδέες μου δεν είναι αρεστές ή είναι πολύ σκληρές. Έτσι έμαθα στο εξωτερικό.
Όπως γνωρίζεις, όταν είσαι hard worker στο εξωτερικό σε λατρεύουν. Στην Ελλάδα όμως, όταν είσαι hard worker σε μισούν. Είναι οξύμωρο.
Όταν εργάζομαι 20 ώρες στην Αμερική τον Πάνο, τον κάθε Πάνο τον έχουν θεό τους. Εδώ λένε, δεν είναι δα και τίποτε σπουδαίο.
Πιστεύω ότι έχω καταξιωθεί. Δόξα τον Θεό! Στην Ελλάδα ακόμα δεν έχω καταξιωθεί.
Δεν ξέρω γιατί. Δεν μπορώ να σου απαντήσω. Προτιμώ να απαντήσουν οι ειδήμονες του κλάδου μας.
Κάποτε μου είπε ένας πρώην εργοδότης μου «Καλά, υπηρέτης θα πας να γίνεις?». Και του απαντάω: «Μάλιστα κύριε, υπηρέτης θα πάω να γίνω. Προτιμώ να είμαι υπηρέτης».
Οπότε ένας υπηρέτης έφυγε από την Ελλάδα και κατέκτησε τις χώρες που πήγε.
Ακόμη όμως δεν έχω πάει στον Λευκό Οίκο. Δεν ξέρω αν θα γίνω ο μπάτλερ του Elon Musk ή του Jeff Bezos. Δεν το ξέρω αυτό.
Είμαι στην Ελλάδα και δεν έχω δουλειά. Αν με ρωτάς, πονάει. Μερικές φορές πονάει διότι θέλω να μείνω στην Ελλάδα γιατί έχω την οικογένειά μου, έχω τα δύο μου παιδιά.
Έχω πολεμήσει πάρα πολύ για να καταξιωθώ.
Οπότε... Τι να σου πω. Δεν ξέρω. Μέχρι πρότινος, πολλοί δεν με ήξεραν.
Μετά από 2-3 συνεντεύξεις, τώρα αρχίζουν να μαθαίνουν τον Πάνο. Η ιστορία του Πάνου δεν ξεκινάει όμως εδώ. Η ιστορία του Πάνου ξεκινάει από τα 7 του χρόνια. Άρα εγώ ήθελα 32 χρόνια για να γίνω μπάτλερ.
Και αυτή τη στιγμή δεν έχω γίνει ακόμα. Πολεμώ να γίνω. Κάποτε για να γίνω μπάτλερ τα πούλησα όλα και έφυγα από την Ελλάδα, δεν μου έδωσε χρήματα κανένας.
Πρέπει να ξανασκεφτούν τι ορίζουν κάποιοι με τον όρο μπάτλερ. Τι τους αρέσει? Το κοστούμι?Το κύρος? Όπως είπα κάποια στιγμή , όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο, το κοστούμι το φοράς εσύ. Δεν σε φοράει.
Η αξία του κοστουμιού είναι αυτό που έχεις εσύ πάνω σου. Είναι στην καρδιά σου. Και μερικές φορές δεν είναι γεμάτη.
Έχω καταξιωθεί στο εξωτερικό. Προσπαθώ. Παλεύω μέρα και νύχτα για να καταξιωθώ και στην Ελλάδα.
Ελπίζω να το καταφέρω. Θα το καταφέρω. Γιατί αν το ελπίζω είναι σαν να λέω... αν είναι να γίνει.
Δεν έχω μάθει να χάνω γενικότερα. Μου αρέσει η επιτυχία. Είναι το ναρκωτικό μου και δεν θα αλλάξει ποτέ.
Πιστεύω όμως...Όσο αλαζονικό και αν ακούγεται... Είναι η καρδιά μου. Η καρδιά μου μιλάει τώρα.
Ελληνικά 
English (UK)