To Cuvee 15 είναι ένα μοναδικά ποιοτικό βιολογικό κρασί από τη Σαντορίνη, που περιλαμβάνεται ξεκάθαρα στη χορεία των μυθικών οίνων του Οινοποιείου Χατζηδάκη μαζί με τον Μύλο και τον Λούρο.
Στυλ: | Ξηρός λευκός οίνος |
Ποικιλία : | 100% Ασσύρτικο |
Εσοδεία: | 2016 |
ABV: | 14% |
ΠΟΠ: | Σαντορίνη |
Αμπελώνας Σαντορίνης: τα οινικά θηρία της Θήρας
Πρώτη φορά διαβάζουμε το όνομα της νήσου στις Μυκηναϊκές πινακίδες της Γραμμικής Β, με συλλαβογράμματα που σήμερα τα καταγράφουμε ως Qe-Ra.
Είναι το ίδιο συλλαβόγραμμα που διάλεξε ο περίπου μυθικός Παλαμήδης για να γίνει το δικό μας θήτα κι έτσι κάθε φορά που γράφουμε για το νησί, κάνουμε παρόμοιες κινήσεις με εκείνους τους Μυκηναίους γραφείς κοντά 4 χιλιετίες πριν.
Κάθε φορά που πίνουμε το κρασί της Σαντορίνης πάλι,μάλλον πηγαίνουμε ακόμα πιο πίσω στο χρόνο.
Η λέξη που συναντάμε στις πινακίδες ειναι Θηράσιος, όπως λέμε θηράσιος οίνος, ή καλύτερα όπως περιέγραφε μια χιλιετία μετά τους Μυκηναίους ο Θεόφραστος το περίφημο Σαντορινιό γλυκό κρασί. Δεν ήξερε τη λέξη βινσάντο προφανώς.
Παρά τα όσα λέγονται και γράφονται για τους Ελληνικούς οίνους, η Θήρα είναι ένα από αυτά τα μαγικά μέρη, όπου η οινική παράδοση - και μάλιστα με οίνους υψηλής ποιότητας και διεθνούς επιπέδου- δεν σταμάτησε σχεδόν ποτέ. Και λέω σχεδόν γιατί η Σαντορίνη είναι το ηφαίστειο και το ηφαίστειο είναι η Σαντορίνη.
Κι όταν ο Εγκέλαδος ξυπνά, όπως στην έκρηξη της 2ης χιλιετίας π.Χ, η τέφρα σκεπάζει τα πάντα. Άλλες φορές πάλι, είναι οι σεισμοί που διακόπτουν λιγότερο ή περισσότερο την ανθρώπινη δραστηριότητα, άρα και την αμπελουργία.
Και κατά πως λέει η ιστορία, όταν ξύπνησε ξανά ο Εγκέλαδος δίνοντας σεισμό 7,5 ρίχτερ το 1956, πολύς κόσμος έφυγε για την ασφάλεια της ενδοχώρας και πρωτίστως προς το μεγάλο λιμάνι του, τον Πειραιά.
Καμία σαρανταριά χρόνια μετά, ένα κορίτσι αγέννητο στους σεισμούς, θα επέστρεφε και θα έδειχνε τα μάλλον εγκαταλελειμένα αμπελοχώραφα της οικογένειάς της στον νεαρό Κρητικό σύζυγο της.
Και κάπως έτσι, με πρωταγωνιστές την Κωνσταντίνα Χρυσού, που ήταν το κορίτσι της ιστορίας και τον Χαρίδημο Χατζηδάκη που ήταν ο Κρητικός σύζυγος, γεννήθηκε ο μύθος του Οινοποιείου Χατζηδάκη, μέσα στο μύθο που είναι η Θήρα.
Μύθος μέσα στο μύθο
Δεν θα μιλήσω πολύ για τα οινικά θηρία που βγάζει πλέον η Θήρα. Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά στους οινοφίλους.
Ούτε θα πω πολλά για το Ασύρτικο, που στα ξερικά, αυτόρριζα κλήματα της νήσου μετουσιώνει την ανεδοσά, αυτή τη θρυλική υγρασία που αναδίδει η θάλασσα και στεφανώνει σαν μισοφέγγαρο τη νήσο και τα αμπέλια της, σε αυτό το μυστικό υγρό που λέμε οίνο.
Θα πω όμως λίγα λόγια για το αγαπημένο μου Cuvée 15.
Κάπου ανάμεσα στην «απλή» Σαντορίνη και τα βαρέα βάρη του Οινοποιείου, τον Μύλο και τον Λούρο, ο Χαρίδημος έφτιαξε αυτή την υπέροχη ετικέτα.
Πρωτοσυνάντησα το Cuvée 15 στο Fabrica de Vino και θυμάμαι πολύ καλά την απορία μου πως είναι δυνατόν κρασί που βγάζει τέτοια ποιότητα και συναίσθημα να έχει τόσο καλή τιμή.
Ήταν έρωτας με την πρώτη γουλιά.
To Cuvée 15 είναι ένα κρασί από βιολογικά σταφύλια -και πόσο σημαντικό είναι αυτό για ένα νησί όπου χρησιμοποιείται ακόμα αδίστακτα κι απερίσκεπτα η γλυφόσατη- σε ζύμωση με γηγενείς ζύμες.
Ωρίμανση σε ανοξείδωτες δεξαμενές, με ευγενείς οινολάσπες για έξι μήνες. Εμφιαλώθηκε αφιλτράριστο, με το χέρι και αυτό το χέρι ξεχωρίζει, όπως σε όλα τα σημαντικά έργα τέχνης.
Βλέποντας μέσα από το ποτήρι...
Το Cuvėe 15 έχει χρώμα χρυσοκίτρινο με κάποιες ιριδίζουσες ανταύγειες.
Η μύτη είναι εξελισσόμενη με πολυεπίπεδη ποικιλία αρωμάτων. Μπορείς να γυρνάς το ποτήρι με κλειστά μάτια και να ταξιδεύει ο νους με τις ώρες.
Κυριαρχούν τα ανθικά, όχι πια νεανικά όμως, θυμίζουν λίγο χαμομήλι ή ίσως ώριμο αγιόκλημα, από αυτό που ρουφούσαμε το νέκταρ μικροί, η μνήμη του ηφαιστείου και βέβαια η αλκοόλη.
Ξεκάθαρες νότες ξηρών καρπών.
Στο στόμα πλούσιο και εντυπωσιακό, ώριμη υφή με βάθος, με την οξύτητα θεαματικά παρούσα, στρογγυλεμένη όμως.
Επίγευση μακρά, έντονη και πολύπλοκη, σαφέστατα ορυκτώδης, με νόστιμες αλμυρές νότες.
Συμβουλές για Food & Wine pairing
Ιδανικό για οστρακοειδή, παχιά ψάρια και τυριά.
Δεν μου βγαίνει απο το μυαλό ο συνδυασμός με ψητό αστακό, όπως τον φτιάχνουν στη Σκύρο, που θαρρώ αναδεικνύει εξαιρετικώς τις umami δυνατότητες της σάρκας του.
Έχω κατά νου να δοκιμάσω το Cuvée 15 με ψητή σκορπίνα που την βρίσκω πιο εύκολα στη Σουνιάδα και είναι το πλησιέστερο σε γεύση αστακού που γνωρίζω για να δω αν θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα.
Ερασιγευστής: Κοσμάς Θεοδωρίδης