Ο bon vivant των οινογαστρονομικών περιπλανήσεων και συνευρέσεων, Κοσμάς Θεοδωρίδης, συζητά για τους λόγους δημιουργίας της ομάδας Οίνος και Γεύσεις και εξηγεί γιατί η υψηλή τιμή ενός μεγάλου κρασιού μπορεί να αποθαρρύνει έναν οινόφιλο από το να το δοκιμάσει.
Λένε ότι οι ωραιότερες ιστορίες είναι όλες όσες ακόμη δεν έχουμε ζήσει αλλά τις έχουμε πρώτα σεργιανήσει στα ονειρικά παλάτια του μυαλού μας. Γι’ αυτό, όπως είπε και ο Λόρδος Βύρων, ας χορτάσουμε κρασί, ευθυμία και γέλιο! Το κήρυγμα και η σόδα για την άλλη μέρα.
H.A: Οίνος και Γεύσεις: Σμίξιμο ομοϊδεατών περί οίνου και γαστρονομίας ή ευτυχή συνύπαρξη επαγγελματιών και οινόφιλων?
Κοσμάς Θεοδωρίδης: Ένας συνδυασμός και των δύο, ενδεχομένως και πολύ περισσότερα. Από τη μία πλευρά συγκεντρώνει ανθρώπους που έχουν ενθουσιασμό για τις γαστρονομικές γεύσεις και τους συνδυασμούς τους με διαφορετικούς οίνους. Από την άλλη, έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον μίας ευρείας γκάμας επαγγελματιών του χώρου, από αμπελουργούς και οινοποιούς, καβίστες και σπουδαστές του οίνου, έως εμπόρους, Σεφ και εστιάτορες. Είναι μία ετερόκλητη κοινότητα, η οποία ωστόσο έχει καταφέρει να συμβιώνει αρμονικά και μπορώ να πω ότι ανταλλάσσει απόψεις με παραγωγικό τρόπο.
H.A: Η απαρχή μίας ιδέας από το 2020 και η πορεία της έως και σήμερα….
Κοσμάς Θεοδωρίδης: Η ιδέα της δημιουργίας προέκυψε μία χειμωνιάτικη βραδιά την περίοδο της καραντίνας λόγω κορωνοιού. Τη συζήτησα με φίλους που βρεθήκαμε μία οινική βραδιά και με λίγα κλικ ξεκίνησα την ομάδα. Έχω μακρά πείρα από ομάδες στο Facebook και περίμενα ότι και αυτή θα συγκέντρωνε μερικές εκατοντάδες μέλη. Δεν περίμενα ότι θα εκτοξευόταν σε τόσο υψηλούς αριθμούς. Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να απογειωθεί αρχικώς, να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί τόσο ικανοποιητικώς, χωρίς τη βοήθεια των συντονιστών που είτε συμμετείχαν από την αρχή, είτε προστέθηκαν αργότερα στο ταξίδι και συναποτελούν την ψυχή της ομάδας.
Στη διαχειριστική ομάδα βρίσκονται θα έλεγα οι εργάτες και αφανείς ήρωες του παρασκηνίου που εργάζονται και συνεργάζονται χωρίς αυτό συνήθως να φαίνεται προς τα έξω. Αλλά, είμαι πραγματικά ευγνώμων σε αυτούς τους φίλους για την πολύτιμη βοήθεια και το μεράκι τους. Δεν είναι τυχαίο που οι συντονιστές είναι άτομα που η γνώμη τους μετράει πολύ στον χώρο του οίνου και των γεύσεων.
H.A: Με δεδομένη την ποιότητα της παραγωγής του Ελληνικού αμπελώνα, πως θα χαρακτηρίζατε τη στάση των επιχειρήσεων σε επίπεδο εξωστρέφειας?
Κοσμάς Θεοδωρίδης: Οι Ελληνικοί οίνοι έχουν κάνει πραγματικά άλματα τα τελευταία χρόνια. Αυτό είναι διεθνώς αναγνωρισμένο και καταξιωμένο. Αν κάποιος μας έλεγε τη δεκαετία του 90 ή ακόμα και του 2000 ότι θα είχαμε συνεχώς και συνεπώς χρυσά μετάλλια σε διεθνείς διαγωνισμούς ή ετικέτες που λαμβάνουν πάνω από 90 ή ακόμη και πάνω από 95 μονάδες στην εκατονταβάθμια κλίμακα από αναγνωρισμένους ξένους κριτές, δεν νομίζω ότι θα τον πίστευαν πολλοί. Και όμως βρισκόμαστε ήδη σε αυτή τη φάση.
Wine businesses tackle with various issues, endemic to the Greek economy, however I think extroversion is not lacking, in its entirety. After all, it was more or less a one-way path during the years of the financial crisis and it is no coincidence that there are many companies that export the vast majority of their production. Wine mythical places such as Santorini, Naoussa, Amyntaio, Nemea, Drama, Crete, Chefalonia and Olympus are valuable assets of the diversity of Greek gastronomic destinations.
Βεβαίως υπάρχουν και πάρα πολλές, κυρίως μικρότερου μεγέθους, που υποφέρουν από τα γνωστά προβλήματα και για τις οποίες η ικανοποιητική παραγωγή και εξωστρέφεια παραμένει ζητούμενο.
H.A: Η ομάδα Οίνος και Γεύσεις διαθέτει αισίως 33.000 μέλη που κατοικούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Πιστεύετε ότι οι οινόφιλοι του εξωτερικού απολαμβάνουν ‘συγκριτικά πλεονεκτήματα’ στην οινογευσία(λ.χ οινογνωσία, ποικιλίες) σε σχέση με το αντίστοιχο κοινό στην Ελλάδα?
Κοσμάς Θεοδωρίδης: Μπορώ να πω μετά βεβαιότητος ότι οι οινόφιλοι στο εξωτερικό απολαμβάνουν γενικώς μία πολυπλοκότερα γκάμα, μερικές φορές καλύτερες και άλλοτε πιο εκλεπτυσμένες υπηρεσίες στον τομέα. Από την άλλη, αυτές οι σοφιστικέ υπηρεσίες έρχονται με ένα υψηλό οικονομικό κόστος, κάτι που στη χώρα μας ακόμα δεν υπάρχει ή είναι ουσιαστικά χαμηλότερο. Οι οινικές δοκιμές και ακόμα περισσότερο οι γαστρονομικές δοκιμές σε συνδυασμό με οινογνωσία είναι κάτι που τελευταία ανεβάζει ταχύτητες, το στηρίζουμε θερμά και το βλέπω με χαρά να αναπτύσσεται.
Από την άλλη πλευρά, είναι νομίζω κοινός τόπος ότι μία φιάλη 90+ στην Ελλάδα μπορεί να αγοραστεί σε κλάσμα του κόστους μίας Γαλλικής ή Ιταλικής αντίστοιχης, αρκεί βεβαίως να γνωρίζει κανείς πως να την ξεχωρίσει. Σε αυτό νομίζω ότι η ομάδα έχει συνεισφέρει σε υπερθετικό βαθμό και έχει βοηθήσει πολύ κόσμο. Όσο για τις ποικιλίες, σήμερα πραγματικά δεν μας λείπει τίποτα καθώς οι κάβες είναι ολοένα και πιο ενημερωμένες. Κι αν κάτι λείπει, με μερικά κλικ μπορείς να το παραγγείλεις είτε από Ελληνικές ή από διεθνείς διαδικτυακές αγορές.
Η.Α: Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η τιμή ενός μεγάλου κρασιού και σε ποιον βαθμό μπορεί να αποθαρρύνει κάποιον από το να το δοκιμάσει?
Κοσμάς Θεοδωρίδης: Δεν πρέπει να υποτιμούμε πόσο δύσκολο είναι για πολύ κόσμο, ιδιαιτέρως μετά από μία δεκαετία και πλέον κρίσεων, να καταβάλλει ένα ζωηρό τίμημα για μία φιάλη κρασί.
Από την άλλη, στην Ελλάδα, έχουμε την ευλογία να μπορούμε να απολαύσουμε οινικούς ογκόλιθους και οινικούς μονόκερους, όπως αποκαλούμε τις φιάλες πολύ υψηλών βαθμολογιών, σε πολύ λογικές τιμές, για να μην πω τιμές ευκαιρίας, βασισμένες πάντοτε σε συγκριτικές βαθμολογίες. Ωστόσο, ειδικώς οι λεγόμενοι ‘εικονικοί’ οίνοι(iconic wines) εμπεριέχουν μεγάλο ποσοστό τιμολογικής ματαιοδοξίας(vanity pricing), φτάνουν σε κόστος ένα μεταχειρισμένο ή και νέο αμάξι και δεν αποτελούν για τους περισσότερους από εμάς προιόντα συχνής κατανάλωσης. Αρκούμαστε, όπως ανέφερα, να ‘κυνηγάμε’ και να απολαμβάνουμε οίνους αντίστοιχου βαθμολογικού βεληνεκούς που διαθέτουμε πλέον και στην Ελλάδα με πολύ χαμηλότερο κόστος.
Ελληνικά 
English (UK)