To γάλα, όπως και πολλά άλλα γαλακτοκομικά προιόντα, έχουν ευρύτατες χρήσεις στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική. Ο Chef Νίκος Νεζερίτης παρουσιάζει την εκδοχή της vegan κουλτούρας.
Νίκο, το θέμα είναι από ποια οπτική γωνία το βλέπεις μου είχαν πεί κάποτε ως έφηβος. Στην πορεία των 38 χρόνων της ζωής μου αυτή η φράση βρέθηκε σε πολλές στιγμές μπροστά μου.
Μία από τις στιγμές αυτές είναι και αυτή που τώρα παρατηρώ. Το πώς γίνεται η προσέγγιση από τους vegan οπαδούς (γιατί οι περισσότεροι οπαδοί είναι) προς τους υπόλοιπους ανθρώπους που τυγχάνει να είναι κρεατοφάγοι.
Σε μια vegan αθόρυβη διαμαρτυρία λίγα χρόνια πρίν ένας από τους εκπροσώπους της vegan κουλτούρας με είχε ρωτήσει:
Νίκο, τι είναι αυτό που θα σου λείψει περισσότερο από την κρεατοφαγική ζωή;
Γρήγορα απάντησα το γάλα και τα τυριά, αφού για να πάρουμε γάλα και να φτιάξουμε τυριά δεν χρειάζεται να σκοτώνουμε τα ζώα.
Η απάντηση του ήταν πιο δυνατή και από χαστούκι, δίνοντας μου να καταλάβω πόσο λάθος σκέφτομαι και παρότι είμαι επαγγελματίας Σεφ δεν γνωρίζω πολύ καλά τις απαραίτητες διατροφικές ανάγκες του ανθρώπινου οργανισμού.
Μέσα σε αυτές τις ανάγκες τα ζωικά τυριά και το γάλα δεν έχουν καμία απολύτως θέση(κάτι για το οποίο χρόνια μετά κατάλαβα ότι είχε δίκιο).
Η πραγματικότητα όμως μας υπενθυμίζει ότι τα γαλακτοκομικά προιόντα αποτελούν βάση για πολλές διαχρονικές συνταγές. Τόσο στην μαγειρική όσο και στην ζαχαροπλαστική.
Ο vegan Chef εκείνη την νύχτα, σε εκείνη την αθόρυβη διαμαρτυρία, πρόσθεσε ότι πίνουμε το ζωικό γάλα το οποίο μέσα έχει βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά που είναι απαραίτητα κυρίως για το μικρό νεογένnητο ζωάκι και όχι για τον ανθρώπινο οργανισμό. Από την γέννηση ενός μικρού ζώου ο άνθρωπος του στερεί το δικαίωμα να μεγαλώσει με αυτό που δικαιούται.
Μήπως σας είναι γνώριμο αυτό;
Όλες οι απαντήσεις που ψάχνεις κρύβονται μέσα σου και πάντα στο παρελθόν, μου έλεγε ο ψυχολόγος μου και είχε δίκιο και αυτός.
Έτσι σε μια βουτιά στο υποσυνείδητο θυμήθηκα πώς ώς παιδιά τρεφόμασταν πάντα με το περισσευούμενο γάλα. Δηλαδή ότι γάλα περίσσευε από το ζώο. Πρώτα πήγαινε το μικρό ζωάκι στην μαμά του να πιεί γάλα και μετά η γιαγιά μου άρμεγε. Πρώτα χόρταινε αυτό και μετά ο άνθρωπος (κάτι που δεν υφίσταται τώρα). Γάλα δεν είχαμε κάθε μέρα και άν είχαμε αυτό ήταν λίγο. Το τυρί που φτιάχναμε ήταν ένα βαρέλι φέτα, που με το ζόρι βγάζαμε έναν χρόνο, από το γάλα που περίσσευε.
Αυτή ήταν και η απάντηση που έψαχνα, όχι τα περισσεύματα ως απάντηση αλλά η λάθος χρησιμότητα του γάλακτος από τον άνθρωπο. Εκεί που το γάλα για τον άνθρωπο ήταν πολύ σπάνιο ώς τροφή έφτασε σήμερα να είναι σε μεγαλύτερη αφθονία σχεδόν από όλα τα τρόφιμα στον κόσμο.
Βλέποντάς το από μία διαφορετική οπτική γωνία κατάλαβα όμως ότι ο τρόπος προσέγγισης των περισσότερων vegan οπαδών σχετικά με το γάλα είναι αποτρεπτική.
Γιατί σε δικάζουν, σε βάζουν με τρόπο να απολογηθείς για το κακό που κάνεις στα ζώα (που δεν είναι και ψέμα), για το πόσο λάθος σκέφτεσαι, το πόσο εγωϊστής είσαι, το πόσο άπληστος. Στο τέλος την σακούλα σου, μαζί με τα ψώνια αρνητικών συναισθημάτων, την γεμίζουν με ενοχές.
Μήπως σου είναι γνώριμο αυτό;
Ξέρετε τα αρνητικά συναισθήματα είναι απαραίτητα για τον άνθρωπο γιατί έτσι ενεργοποιείται και εξελίσσεται, η εσωτερική αλλαγή του όμως βασίζεται μόνο στα θετικά συναισθήματα. Μόνο με θετική προσέγγιση θα κάνεις τον άλλον να σε ακούσει και κυρίως αυτούς που μεγάλωσαν με περισσεύματα.
Ελληνικά 
English (UK)