Η εργασία στον κλάδο της φιλοξενίας και της εστίασης ανατιμετωπίζει κρίση. Ο Νικόλας Δρόσος σκιαγραφεί τη δραστηριότητα αυτής της τάσης που ήρθε για να μείνει?
Πολλά έχουν ειπωθεί και άλλα τόσα αποτυπωθεί στη γλαφυρή δημοσιογραφική πένα με μελανά χρώματα περιγράφοντας την κρίση που περνά η εργασία στον κλάδο της εστίασης.
Ο Νικόλας Δρόσος, γραφίστας και εραστής της Ελληνικής γαστρονομίας μεταφέρει το κλίμα μίας αρκετά δύσκολης περιόδου που με τον καιρό θα αποδειχθεί αν ήταν μία εφήμερη τάση ή μία εξέλιξη που θα αναγκάσει σε εσωτερική ανασκόπηση.
Κάθε χρόνο,στην αρχή της καλοκαιρινής περιόδου, δέχομαι από φίλους και γνωστούς την ίδια ερώτηση: "Γνωρίζεις κάποιον Chef ή σερβιτόρο για εργασία"?
Όσο πλησιάζει ο Ιούνιος, η ερώτηση επαναλαμβάνεται με τον ίδιο αγωνιώδη ρυθμό.
Στις αρχές Αυγούστου εκδηλώνονταν έντονα και οι ανάγκες πρόσληψης Σεφ σε ιδιωτικά γιωτ και βίλλες.
Το 2020, δεν είχε την ίδια κατάληξη, καθότι λόγω της εμφάνισης του Covid-19, παρέλυσαν τα πάντα.
Άξιοι επαγγελματίες των κλάδων της εστίασης και της φιλοξενίας προσπαθούσαν να ανταπεξέλθουν στος υποχρεώσεις τους με κρατικά επιδόματα.
Με την έλευση του καλοκαιριού και της σεζόν του 2021, η γενική εντύπωση, ήταν ότι θα υπάρχει, αν όχι πληθώρα στελεχών προς κάλυψη των ανάλογων θέσεων, τουλάχιστον επάρκεια.
Η πραγματικότητα όμως δεν ήταν αυτή. Οι εργοδότες αναζητούν υπαλλήλους με το κυάλι!
Η κατάσταση είναι ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΗ. Η εύκολη απάντηση? Τα επιδόματα εξασφάλισαν ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής δημιουργώντας έναν ασφυκτικό κλοιό για τον κλάδο της εστίασης!
Κάνοντας έρευνα για το άρθρο προσδιορίζοντας τον ρόλο του Food Service: Φιλοξενία και Εστίαση σε κρίση η ανάρτηση μίας φίλης, στα Social Media απάντησε σε μία σειρά ερωτημάτων μου:
H Kλέλια, μάχιμη και νεαρή, αλλά έμπειρη στο επάγγελμα, γράφει:
Φωνάζουν οι εργοδότες ότι δεν βρίσκουν προσωπικό. Οι Σεφ, από την άλλη πλευρά, που γνωρίζουν πολύ καλά τις ανάγκες του κλάδου, φέρονται με τον ίδιο τρόπο.
Μεταξύ μας, όλοι γνωρίζουν πολύ καλά, τους ακριβείς λόγους.
Με 3 και 4 ευρώ την ώρα,μισά ένσημα, απλήρωτες υπερωρίες και ατέλειωτες ώρες σε κουζίνες που εργάζονται 2 άτομα αντί για 5...
Να μην συζητήσω για τη συμπεριφορά και για το γεγονός ότι οι περισσότερες κουζίνες είναι σαν κλουβιά!
Αυτά οι παλιοί θεωρούν δεδομένα ότι θα είναι απαράδεκτα!
Όπως επίσης και το ότι θα πρέπει να καταστρέψουμε το κορμί μας μέχρι τα 30 για να ανταποκριθούμε σε αυτό το χάλι!
Που πήγαν οι μάγειρες? Να αναζητήσουν μία καλύτερη ζωή!
Γιατί σε αντίθεση με το τι πιστεύει ο καθένας, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να περάσουμε ότι πέρασαν οι μεγάλοι Σεφ που κουβαλάνε παράσημο τη χαμένη τους ζωή και τα υπέρμετρα ψυχολογικά τους.
Μην ακούσω ότι οι νέες γενιές αναζητούν τα εύκολα και τα θέλουν όλα έτοιμα που βρισκόμαστε σχεδόν σε 15 ετή κρίση με τα ποσοστά κατάθλιψης και αλκοολισμού να έχουν χτυπήσει κόκκινο.
Φτάνει! Να σκέφτεστε πριν μιλήσετε! Να είστε επαγγελματίες και όχι δήθεν!
Έχει άδικο? Σίγουρα όχι!
Από την άλλη πλευρά, ο φίλος μου Ανδρέας, Σεφ και ιδιοκτήτης σε εστιατόριο στον Όλυμπο λέει τα εξής:
Φίλε Νικόλα, χρειαζόμουν βοηθό στην κουζίνα. Έβαλα αγγελία. Μεταξύ άλλων ήρθε και ένα παλικάρι.
Συμφωνήσαμε στα οικονομικά, στο ωράριο, νοίκιασα με προσωπικά έξοδα κατάλυμα όπως είχαμε συμφωνήσει.
Παραμονή της 1ης του μήνα που θα ξεκινούσε η συνεργασία και θα γινόταν η πρόσληψη, καθόλα νόμιμα, μου έστειλε μήνυμα:
Συγνώμη Σεφ αλλά δεν θα συνεργαστούμε. Έχω προσωπικό πρόβλημα.
Ο φίλος μου έμεινε χωρίς βοηθό και ένα σπίτι έμεινε χωρίς ένοικο.
Πρόκειται για έναν άνθρωπο έντιμο, σοβαρό, νόμιμο που παλεύει με θεούς και δαίμονες. Κάποιον που αν ένας εργαζόμενος κάνει υπερωρίες, θα τις πληρώσει και θα έχει κάνει και αυτός τις διπλάσιες ώρες μαζί του.
Σίγουρα δεν αξίζει μία τέτοια αντιμετώπιση.
Ποιος από τους δύο έχει δίκιο? Παραδόξως και οι δύο!
Τόσο η Ελληνική εστίαση όσο και η φιλοξενία έχουν δημιουργηθεί καθ’εικόνα και κατ’ομοίωσιν.
Χωρίς να απαξιώνουμε τους σοβαρούς επαγγελματίες, η βιομηχανία του τουρισμού είναι στημένη με τρόπο ερασιτεχνικό.
Βασισμένη στο(καλώς ή κακώς)φιλότιμο. Να εργάζεσαι σεζόν, να διαμένεις σε ένα δωμάτιο, όχι μεγαλύτερο από αποθήκη.
Με μισά ένσημα και να κλέβουν και τα tips.
Με μία σεζόν απροσδιόριστη, αφήνοντας μία εργασία στον τόπο κατοικίας σου αποκόπτοντας σέ από την οικογένειά σου για να σου εξασφαλίσει 20-30% καλύτερο μισθό?
Πέραν αυτών, με αδιευκρίνηστη διάρκεια και με κίνδυνο να μην βρεις δουλειά όταν επιστρέψεις, συγνώμη αλλά δεν αξίζει τον κόπο.
Πολλοί από τον χώρο του τουρισμού και της εστίασης άλλαξαν προσωρινά(?) αντικείμενο εργασίας ενώ άλλοι παρέμειναν στις πόλεις που διέμεναν.
Άποψή μου, πέρα από τα χρόνια των μνημονίων, οι 2 χρονιές όπου κυριάρχησε ο Covid19, θα αποτελέσει σημείο καμπής.
Αν δεν υπάρξουν αλλαγές με σοβαρό σχεδιασμό, η επόμενη χρονιά θα είναι ακόμη χειρότερη με κίνδυνο να επηρεάσει και τις αμέσως επόμενες.
Οι επιχειρήσεις που ακολουθούν παράνομες πρακτικές (ανασφάλιστοι εργαζόμενοι, μη καταβολή υπερωριών κ.α) πρέπει σήμερα να σταματήσουν!
Το επιχειρηματικό τους πλάνο συνοψίζεται στην φράση "εμείς είμαστε οι πιο ωραίοι και οι πιο έξυπνοι και ο θεός μας χρωστάει Euros" .
Απαιτείται οργάνωση, σχεδιασμός, χρήση σύγχρονων τεχνολογιών.
Διαφορετικά , το μέλλον προμηνύεται αβέβαιο..
Άνθρωποι από άλλες χώρες που διαθέτουν πείρα και κεφάλαια θα αγοράσουν όλες τις επιχειρήσεις, το ¨καλύτερο οικόπεδο” και τότε θα μάθουμε να δουλεύουμε με τον δύσκολο τρόπο.
Ως υπάλληλοι, στη χώρα μας.
Χωρίς καμιά πιθανότητα να κάνουμε κάτι δικό μας και να ξεχωρίσουμε.
Γιατί η αγορά έχει πάψει πλέον να συγχωρεί και η πίτα είναι πια πολύ μικρή.
Ελληνικά 
English (UK)